Τελευταία μέρα σήμερα ενός πολύ δύσκολου χρόνου. Η κατάσταση στη χώρα χειροτέρευσε μέσα στο 2012 και ο λαός σπρώχτηκε ακόμα πιο πολύ στην εξαθλίωση. Μέσα στο έτος είχαμε τρεις διαφορετικές κυβερνήσεις (Παπαδήμου, Πικραμένου, Σαμαρά) και δύο εκλογικές αναμετρήσεις. Ποιο ήταν...
το αποτέλεσμα; Ένα τρίτο μνημόνιο, με το οποίο παραδίδεται πλήρως η Εθνική Κυριαρχία μας ενώ εμείς οι Έλληνες μετατρεπόμαστε σε προσωρινούς κατόχους και όχι μόνιμους ιδιοκτήτες των τόπων που πότισαν με αίμα οι πατεράδες, οι παππούδες και γενικά οι πρόγονοί μας.

Μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση εξαφανίστηκε εντελώς το πολυδιαφημισμένο κοινωνικό κράτος. Ένα κράτος που ενώ έδινε ψιχία στην κοινωνία με την μορφή επιδομάτων και άλλων επιχορηγήσεων που εξασφάλιζε με δανεικά, την ίδια στιγμή παρείχε την απόλυτη ελευθερία στις χρηματαγορές και στα διάφορα ντόπια και ξένα διαπλεκόμενα συμφέροντα να κάνουν πάρτι. Αυτό το πάρτι καλούμαστε να το πληρώσουμε όλοι μας σήμερα, χάνοντας εισοδήματα και περιουσίες που έγιναν με κόπο και όνειρα ετών.

Το κομματικό κράτος – «πατερούλης» που μέσα από τη "μεγαθυμία" του σάπιου πολιτικού συστήματος έκανε και κάποιες παροχές προς την εκλογική του πελατεία, για να δείχνει το "κοινωνικό του πρόσωπο" είναι ένα κατάλοιπο ενός διεφθαρμένου παλαιοκομματικού συστήματος και πρέπει να το εγκαταλείψουμε οριστικά. Δεν μπόρεσε να μας οδηγήσει με ασφάλεια μέσα από τον ορυμαγδό των χρηματαγορών, ούτε μπορεί σήμερα να μας βγάλει αξιοπρεπώς από την κρίση που το ίδιο δημιούργησε. Αντίθετα έγινε υποχείριο και εντολοδόχος των χρηματογορών, λειτουργώντας για τα συμφέροντα αυτών και όχι της κοινωνίας την οποία εκμεταλλεύεται μέσω του κρατικού καταναγκασμού.

Ήρθε λοιπόν η εποχή να περάσει ο δημοκρατικός έλεγχος και η καθοδήγηση του αυτονομημένου και διεφθαρμένου κράτους στα χέρια της ίδιας της κοινωνίας. Εξάλλου υποτίθεται ότι δημιουργήθηκε για να εξυπηρετεί την αρμονική, ασφαλή, δίκαιη και οικονομικά αξιοπρεπή κοινωνική συμβίωση. Ήρθε λοιπόν η ιστορική στιγμή να περάσουμε στην πλήρη κοινωνικοποίηση του κράτους. Η πολιτική μάχη από εδώ και στο εξής θα είναι μεταξύ χρηματογορών και κοινωνιών με έπαθλο τον έλεγχο του κράτους.

Αυτό θα γίνει μόνο με την επέμβασή μας στην καρδιά του κρατικού μηχανισμού, δηλαδή στο καταστατικό του. Πρέπει να γίνει συνείδηση σε όλους μας και πάνδημο αίτημα το δημοψήφισμα για την αλλαγή του Συντάγματος. Δεν πρέπει να αφήσουμε να γίνει αναθεώρηση του Συντάγματος όπως σχεδιάζει τώρα το σάπιο πολιτικό σύστημα. Ελπίζουμε αυτό τουλάχιστον να το αντιλαμβάνεται και ο πλέον αφελής.    

hassapis-peter