Του Αλέκου A. Ανδρικάκη


"Στην Ελλάδα του μνημονίου πληρώνουν όσοι δεν έχουν και δεν φταίνε για όλα αυτά που περνάει η χώρα. Οι πλούσιοι εξαιρούνται"

Μιλούν για αριθμούς. Μιλούν διαρκώς με αριθμούς. Σαν υπολογιστές αριθμών, κομπιουτεράκια απλά, χωρίς συναίσθημα, που δεν ξέρουν τι σημαίνει άνθρωπος, δεν καταλαβαίνουν τι θα πει πατρίδα.

Η έννοια του ανθρώπου, των αξιών και των αναγκών του δεν τους λέει τίποτε.

Θριαμβολογούν για την απόφαση του Eurogroup, επειδή θα πάρουν τα λεφτά οι τραπεζίτες και θα θησαυρίσουν από τα ελληνικά ομόλογα οι διεθνείς τοκογλύφοι.

Θριαμβολογούν επειδή το 2020, με την απόφαση του Eurogroup, θα έχουμε χρέος μεγαλύτερο απ’ όσο ήταν πριν μπούμε στο μνημόνιο. Πριν αυτοκτονήσουν 3.500 άνθρωποι, πριν οι άνεργοι γίνουν στην πραγματικότητα 1,5 εκατομμύριο, πριν φύγουν μετανάστες δεκάδες χιλιάδες Έλληνες, πριν αρχίσουν να πεθαίνουν καρκινοπαθείς από αδυναμία να προμηθευτούν φάρμακα, πριν μειωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις σε επίπεδα φτώχιας, πριν κλείσουν σχολεία, νοσοκομεία, η μισή αγορά, πριν δεσμευτεί η δημόσια και ιδιωτική περιουσία στους δανειστές. Πριν κυβερνήτες της χώρας γίνουν ο Ράιχενμπαχ και ο Φούχτελ. Πριν, πριν, πριν…

Θριαμβολογούν… Επειδή το χρέος έγινε βιώσιμο. Θα γίνει η επαναγορά ομολόγων…

Οι ψοφοδεείς ικέτες, η χορεία των τρεμάμενων που εμφανίζεται να εκπροσωπεί τη χώρα…

Έφτασαν στο όριο του επαίσχυντου, του προκλητικού, του ανήθικου. Να θεωρούν πατριωτισμό της εποχής την επαναγορά των ομολόγων! Το είπε ο υπουργός Οικονομικών Στουρνάρας: «Είναι πατριωτικό καθήκον η επαναγορά των ομολόγων». Το λένε με άλλα λόγια οι τρεις αρχηγοί της συγκυβέρνησης.

Ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς, που με άλλες ευκαιρίες θριαμβολογεί για το γεγονός ότι θα επαναχρηματοδοτηθούν οι τράπεζες και για την καταστροφή του ανθρώπου. Κι άλλοτε, για όλα αυτά, απευθύνεται με ύφος Βασιλάκη Καΐλα στους Έλληνες, σα να ζητά τον οίκτο τους! Τον θυμάστε όταν, λίγο μετά την υπογραφή του πρώτου μνημονίου, το θεωρούσε κατάρα για τον τόπο; Σήμερα, το πολύ χειρότερο που δέχτηκε, το θεωρεί ως τη «μόνη σωτηρία»...

Ο αμετροεπής πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ε. Βενιζέλος, ο άρπαγας της λίστας των φοροφυγάδων, με το παράλογο και δικτατορικό ύφος που απευθύνεται καθημερινά στους Έλληνες.

Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Φ. Κουβέλης, ο άνθρωπος που επανορίζει την «αριστερά» ως καθήκον επιβολής της βαρβαρότητας στο λαό και διευκόλυνσης των τραπεζιτών και του νεοφιλελευθερισμού. Το είχε πει πριν 3 χρόνια, τέτοιο καιρό, ο τότε πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, που είχε μιλήσει για «νέο πατριωτισμό»…

Όλοι τους απειλούν τους Έλληνες ότι αν φύγουμε από τα μνημόνια, θα έλθει η καταστροφή. Γιατί δεν ξέρουν ότι οι Έλληνες ζουν την καταστροφή με τα μνημόνια και τις πολιτικές τους. Μάλιστα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, με τη γνωστή θρασύτητα, απείλησε μεσοβδόμαδα, ότι χωρίς μνημόνια θα γίνουμε σαν την Αλβανία του Χότζα… Πού να καταλάβει το πρόβλημα του σημερινού Έλληνα ώστε να αφήσει κατά μέρος τις πολιτικάντικες ανοησίες; Πού να ξέρει ότι ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού δεν έχει ζωή γιατί του την πήρε εκείνος που καθημερινά τον απειλεί; Πού να ξέρει ότι την «Αλβανία του Χότζα» τη ζει ήδη στη ζωή του ο μέσος Έλληνας;

Ας καταλάβουν μερικοί ότι στη δημόσια ζωή, οι πρωταγωνιστές δεν πρέπει να διαθέτουν μόνο το «προσόν» του θρασύ και φαφλατά… Πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι αποστολή του πολιτικού είναι η εκπροσώπηση και η υπεράσπιση του λαού, της κοινωνίας, της πατρίδας. Κι είναι τιμή αυτό. Όχι τιμή οικονομική, που γνωρίζουν εκεί στην κυβερνώσα πολιτική… Στην άλλη αναφέρομαι, στην πραγματική τιμή, αυτή που καταλαβαίνει ο απλός άνθρωπος, αλλά όχι ο φαφλατάς… Η τιμή που αγαλλιάζει και ομορφαίνει την ψυχή.

Αλλά πού να το αντιλαμβάνονται αυτό οι άνθρωποι που «πατριωτικό καθήκον» θεωρούν την υπεράσπιση των δανειστών - τοκογλύφων, των τραπεζών, κι εκείνων που κατέστρεψαν τη χώρα στο παρελθόν και την ξανακαταστρέφουν σήμερα με την ανοχή του πολιτικού συστήματος.

Πού να ξέρουν, λοιπόν, τι θα πει πραγματικά πατριωτικό καθήκον (ας αφήσουμε στην άκρη τις εθνικιστικές κορώνες, είναι ανάλογες στρεβλώσεις με αυτές των «πατριωτών των ομολόγων»).

«Πατριωτισμός» είναι, λοιπόν, να καλύψουμε την ανταλλαγή των ομολόγων…

Κι εγώ που ήξερα από τις θυσίες των πατεράδων και των παππούδων μας ότι πατριωτισμός είναι να υπερασπίζεσαι την ελευθερία και την ανεξαρτησία της πατρίδας και των ανθρώπων της…

Οι ψοφοδεείς ικέτες, που δεν δοκιμάστηκαν ποτέ στην πραγματική ζωή, που δεν ξέρουν τις πραγματικές ανάγκες του ανθρώπου, πώς να ξέρουν να απαντήσουν;

Μετρούν κεφάλια στη χώρα και υπολογίζουν πόσα θα εισπράξουν.

Δεν αναρωτήθηκαν ποτέ πώς θα πληρώσουν τα «κεφάλια». Γιατί αυτοί δεν χρειάζεται να πληρώνουν. Ούτε στη θέση που βρίσκονται τα «κεφάλια» βρέθηκαν ποτέ. Εκείνοι μόνο αποφασίζουν.

Πώς θα πληρώσει ο άνθρωπος των 500 ευρώ:

-Την εφορία των 500, των 1000, των 1.500 ευρώ.

-Τη ΔΕΗ των 400 ευρώ με 200 ευρώ χαράτσι.

-Τη ζωή των παιδιών του.

-Το καθημερινό φαγητό.

-Τη θέρμανση του χειμώνα.

-Τα ρούχα της οικογένειας.

-Τη δόση στην τράπεζα ή στους τοκογλύφους των ελληνικών τραπεζών. Γιατί ενώ πλήρωνε το δάνειο με συνέπεια, μετά την αποπληρωμή τού ζητούν άλλα 1.000, 2.000, 3.000 ευρώ. Επειδή είναι τράπεζα, ακόμη κι «η δική μας τράπεζα», και κάνει ό,τι γουστάρει…

Δεν τους απασχολούν όλα αυτά. Αυτοί πανηγυρίζουν για τη δόση…

Γι’ αυτούς είναι απλά αριθμός ένας ακόμη άνθρωπος που αυτοκτονεί.

Ξεπέρασαν πια οι αυτόχειρες, μέσα στην κρίση, τους 3.500, επίσημα.

Αριθμοί…

Οι άνεργοι, επίσημα, ξεπέρασαν πια το 1,2 εκατομμύρια ψυχές.

Στην Ελλάδα τα παιδιά φορολογούνται.

Σε αντίθεση με τα ζώα.

Αριθμοί…

Παιδιά λιποθυμούν στα σχολεία από την ασιτία.

Στην Ελλάδα του 2012 έχουμε επισιτιστικά προγράμματα στα σχολεία, όπως μετά την κατοχή.

Άνθρωποι ψάχνουν στα σκουπίδια για να φάνε.

Στις γειτονιές οργανώνουν συσσίτια για τους γείτονες που δεν έχουν φαγητό στο τραπέζι.

Πάνω από το 20% των ανθρώπων είναι κάτω από το όριο της φτώχιας.

Γι’ αυτούς είναι αριθμοί… Στατιστική…

Η δημόσια υγεία έγινε περιθωριακή.

Τα νοσοκομεία κλείνουν για να πληρωθεί το άγνωστο χρέος.

Καρκινοπαθείς πεθαίνουν γιατί δεν μπορούν να αγοράσουν τα φάρμακα της θεραπείας τους.

Άνθρωποι πεθαίνουν περιμένοντας να χειρουργηθούν.

Στην Ελλάδα του μνημονίου τα πρώτα έσοδα του κράτους πηγαίνουν στους δανειστές.

Όπως συνέβη το 1832 στην αρχή της βασιλείας του Όθωνα.

Στην Ελλάδα του μνημονίου η δημόσια περιουσία δεσμεύτηκε στους δανειστές.

Όπως δεν συνέβη ούτε στη βασιλεία του Όθωνα.

Στην Ελλάδα του μνημονίου πληρώνουν όσοι δεν έχουν και δεν φταίνε για όλα αυτά που περνάει η χώρα. Οι πλούσιοι εξαιρούνται.

Οι άρχοντες του τόπου συνεχίζουν να κάνουν μια χρυσοπληρωμένη δουλειά (κι όχι εθελοντική προσφορά), να έχουν στη διάθεσή τους το δημόσιο ταμείο, να βάζουν τα παιδιά και τα εγγόνια στις επίλεκτες θέσεις του δημοσίου.

Όπως δεν συνέβαινε ούτε επί Όθωνα, όταν κι αυτός ο αυταρχικός αλλοδαπός μονάρχης πλήρωνε ετησίως από την ανακτορική χορηγία ποσό 200.000 δραχμών, ίσο με 2.000 μηνιαίους μισθούς κατώτατων υπαλλήλων.

Αυτοί πανηγυρίζουν, κοροϊδεύουν και διαρκώς τρομοκρατούν τον Έλληνα…

Οι διαχειριστές της κακιάς ώρας, οι ικέτες των ισχυρών της Ευρώπης, των πολιτικών και των οικονομικών συμφερόντων, δεν έδωσαν απάντηση σ’ αυτούς τους αριθμούς, που αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα στην Ελλάδα. Ξέχασαν ή δεν έμαθαν ποτέ, οι ψοφοδεείς, ότι πίσω από τους αριθμούς υπάρχουν οι άνθρωποι. Μικρά παιδιά, οικογένειες, παππούδες, γιαγιάδες. Ψυχές. Ανθρώπινες ψυχές. Ανθρώπινες αξίες.

Ξέχασαν, μπροστά στα φόβο τους ενώπιον των ισχυρών, ότι ο άνθρωπος δεν χορταίνει με ομόλογα και επιτόκια. Δεν ικανοποιεί τις ανάγκες του επειδή οι τραπεζίτες έχουν πάρει μέσω των μνημονίων και των μεοσοπρόθεσμων, 250 δισ. ευρώ σε αναχρηματοδοτήσεις και κρατικές εγγυήσεις. Σχεδόν όσο και το ελληνικό χρέος.

Αυτό που διαμορφώθηκε επειδή στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο οι μπαμπάδες και ομοϊδεάτες της Μέρκελ σκότωσαν, έκλεψαν, λεηλάτησαν την Ελλάδα, διέλυσαν την οικονομία και την κοινωνία της για τις επόμενες δεκαετίες και μετά αρνήθηκαν να πληρώσουν για τα δανεικά. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά  ακριβώς επειδή αρνήθηκαν να εκπληρώσουν τις δικές τους υποχρεώσεις, μας δάνεισαν για να ανορθωθεί η χώρα! Οι «μεγαλόψυχοι»…

Και τώρα ζητούν πίσω με αίμα τα δανεικά! Κι είμαστε υποχρεωμένοι να τους τα δώσουμε… Επειδή η Ελλάδα αυτή την εποχή είχε την ατυχία να έχει χαμηλοϋψείς ηγέτες, επαγγελματίες της πολιτικής, ανεπάγγελτους όμως που βρήκαν το πιο ακριβοπληρωμένο επάγγελμα της χώρας, για να βολέψουν εαυτούς και παιδόγγονα.

Οι «πατριώτες των ομολόγων»… Ο «πατριωτισμός» της αριθμητικής…

Έφτασε στο σημείο τοπικός βουλευτής του «ναι σε όλα», και στα νομοσχέδια της βαρβαρότητας και στα αιτήματα των κοινωνικών ομάδων (μόνο εκείνος ξέρει πώς να τα «παντρεύει» αυτά τα «ναι»…) να δημοσιεύει άρθρο που περίπου αναφέρει ότι όλα πήγαν καλά με τους αριθμούς, ας ασχοληθούμε τώρα με τον άνθρωπο!

Έβαλαν το θάνατο και τη μιζέρια μπροστά στην Ελλάδα, μετρούν μόνο αριθμούς και πανηγυρίζουν .

Μην ψάχνετε το γιατί.

Τέτοιες «αξίες» έχουν όλοι τούτοι που μας κυβερνούν.

Δεν έχουν άλλη δυνατότητα να κάνουν κάτι άλλο.

Δεν ξέρουν να κάνουν κάτι άλλο.

Μόνο να είναι ψοφοδεείς ικέτες ισχυρών.

Αυτό τον κόσμο διαμόρφωσαν.

Του χρήματος, των αριθμών, των τραπεζών.

Τον κόσμο που δεν χωράει τον άνθρωπο, τις ανάγκες και τις αξίες του.

Που δεν χωράει τα παιδιά, το μέλλον, τη γνώση, τη δημιουργία.

Δεν χωράει τα όνειρα του ανθρώπου, ο δικός τους βρόμικος κόσμος.

Έχω όμως ένα όνειρο.

Κάποια στιγμή να πανηγυρίζω στα συντρίμμια του κόσμου τους.

Να πανηγυρίζω για τη συντριβή του κόσμου τους και το θρίαμβο του Ανθρώπου.

Ξέρω ότι αυτό το όνειρο δεν θα υλοποιηθεί μόνο επειδή το θέλω πολύ.

Αν το θέλω πολύ πρέπει να κάνω πολλά.

Να ξεπεράσω τον τρόμο που προσπαθούν να μου περάσουν.

Να ξεπεράσω τις φοβίες που μου διοχετεύουν καθημερινά.

Να ξεπεράσω την κατάθλιψη και την απογοήτευση που προκαλούν στον άνθρωπο.

Να μη μείνω με την οργή και να την μετατρέψω σε απόφαση.

Να κάνω κάτι, επιτέλους!