Η νύχτα σκεπάζει με τα μακριά και μαύρα της πέπλα την Ευρώπη.
Αυτή που άλλοτε αποκαλούσαμε "Δύση", σήμερα παίρνει το πραγματικό της νόημα: εκεί που δύει ο Ήλιος.
Ο Ήλιος της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, της ισονομίας.
Ο Ήλιος των δικαιωμάτων του πολίτη, του εργαζόμενου, της μητέρας, του αναπήρου.
Ο Ήλιος του πολιτισμού, της παιδείας, της τέχνης, του πνεύματος, του λόγου.

Αυτός ο Ήλιος δύει και παίρνει μαζί του πίσω απ' τα ψηλά βουνά ολόκληρους λαούς, κοινωνίες που ζούσαν, μέχρι πρότινος, σχετικά ήρεμα και ειρηνικά.
Παίρνει πίσω απ' τα βουνά τους ανθρώπους που δεν άντεξαν την προσαρμογή και λύγισαν.
Κι αφήνει τη νύχτα να απλωθεί στην πλάση.
Πλακώνει νύχτα παντού.
Τη νύχτα του νεοφιλελεύθερου ολοκληρωτισμού, της παγκόσμιας διακυβέρνησης, της "Νέας Ρώμης".
Μιας Νέας Ρώμης που αναζητά τρελούς Γαλάτες για να σύρουν τον χωρό της αντίστασης ενάντια στο σχεδιασμό της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής ομογενοποίησης που επιβάλλει το διεθνές κεφάλαιο.

(Όχι ότι προηγουμένως όλα ήταν καλά και άγια.
Αλλά δε χρειάζεται και ιδιαίτερη επιχειρηματολογία, εδώ που φτάσαμε, για να καταδείξει κανείς το κομβικό "Σημείο ΜΗΔΕΝ" που σηματοδότησε για την Ευρώπη και τον κόσμο η μέρα που η Ελλάδα πιάστηκε στα δίχτυα των αποικιοκρατικών Μνημονίων.)

Η Νέα Ρώμη λοιπόν έχει απλώσει τις λεγεώνες της παντού, έχει ετοιμάσει εδώ και πολλά χρόνια τα σχέδιά της εξαγοράζοντας τους τοπικούς άρχοντες, φιμώνοντάς τους το στόμα και δένοντάς τους τα χέρια με σκάνδαλα δισεκατομμυρίων.

Το χειρότερο;
Έχει εδώ και χρόνια επιβάλει την ιδεολογία της εκεί που παρασεκυάζονται οι συνειδήσεις των επόμενων γενεών: στα σχολεία και στα πανεπιστήμια.
Έχει επιβάλει ως εξέλιξη και μονόδρομο την Παγοσμιοποίηση και τον Νεοφιλελευθερισμό.
Όλα στο βωμό του κέρδους, απόλυτη ελευθερία (σ.σ. ασυδοσία) στην κίνηση των κεφαλαίων (με ανάχωμα ένα κακέκτυπο του Διεθνισμού), αέναη μετακίνηση ολόκληρων πληθυσμών για να βρουν ένα κομμάτι ψωμί (διαιώνιση της μετανάστευσης= διάλυση συνοχής λαών), επιβολή του αμερικανικού πολιτισμού στην καθημερινότητα κάθε πολίτη του κόσμου.

Μπορούμε πλέον να σκοτώσουμε τα όνειρά μας για ένα ποτήρι coca-cola και να αδιαφορήσουμε για τον άστεγο δίπλα μας, χρεώνοντάς του το αμάρτημα της ήττας στο λάκκο των λεόντων της αγοράς.
"Αφού δεν προσαρμόστηκες, καλά να πάθεις" έγραφε ο Άσιμος πριν καμιά 25αριά χρόνια.
Απ' τη στιγμή που οι κοινωνίες μας αποδέχτηκαν ως δεδομένη αυτήν την "εξέλιξή" τους, αναπόφευκτο ήταν να αδιαφορούμε την ώρα που οι αγορές ρίχνουν στον Καιάδα τους οικονομικά αναπήρους.

Η δύση της Δύσης βγάζει στην επιφάνεια και το πιο βαθύ σκοτάδι της, που νομίζαμε πως είχαμε θάψει στο χώμα από καιρό: το σκοτάδι του Φασισμού και του Ναζισμού.
Η Ευρώπη βρίθει επίδοξων Μπρέιβικ, έτοιμων με το δάχτυλο στη σκανδάλη να καθαρίσουν τον κόσμο τους από τους πάσης φύσεως "ανεπιθύμητους".

Απ' τη στιγμή που δύει ο Ήλιος, αναπόφευκτο ήταν να φανερωθούν όλες οι δυνάμεις του Σκότους.
Με πρώτη και καλύτερη τις μισάνθρωπες ιδεοληψίες που απειλούν να σύρουν τον κόσμο μας σε νέο αιματοκύλισμα.
Στο σκοτάδι ζουν οι νυχτερίδες του συστήματος:
Οι συνεργάσιμοι κοτζαμπάσηδες, οι αιώνιοι τσιφλικάδες, οι νεόκοποι γενίτσαροι, οι πληρωμένες δημοσιο-γραφίδες σε διατεταγμένη υπηρεσία, οι μαυραγορίτες, οι γερμανοτσολιάδες και όλο το σκυλολόι των αποικοδομητών που τρέφονται από πτώματα.

Ένας τρόπος υπάρχει για να σταματήσουμε αυτό το έργο:
Να πάψουμε να υποδυόμαστε τα πτώματα!
Να τρέξουμε νύχτα πίσω απ' τα βουνά, να πάρουμε τον Ήλιο στις πλάτες μας και να τον σηκώσουμε πάλι ψηλά στον Ουρανό!
Να τον κρατήσουμε ψηλά, πάνω στις στέγες, μέσα στις καρδιές και να τον καλημερίσουμε με το χαμόγελο της νίκης!

toixo-toixo