Η αιώνια παραπονεμένη κραυγή των αθώων που πληρώνουν ενοχές άλλων…Πλησιάζουν Χριστούγεννα και σκέφτηκα τον…Ηρώδη. Δεν έφταιγαν τα 14,000 νήπια, που έσφαξε ο Ηρώδης, ούτε το νήπιο της Βηθλεέμ που σώθηκε, έφταιγε σε τίποτα. Οι εκτελεστές δεν εκτέλεσαν τα νήπια, αλλά τη διαταγή του Ηρώδη. Ο Ηρώδης υπηρέτησε την εξουσία. ‘Επρεπε να πατάξει κάθε αντιποίηση Αρχής. Οι περί τον Ηρώδη δεν μπορούσαν να έχουν γνώμη διαφορετική…

του Στέλιου Συρμόγλου

Το έγκλημα των Χριστουγέννων τελικά νομινοποιήθηκε. Όπως και το άλλο έγκλημα του Πάσχα. Δηλαδή ή σε σκοτώνουμε νήπιο, πριν γίνεις επικίνδυνος ή σε σκοτώνουμε ώριμο, γιατί έγινες επικίνδυνος. Σε μια περίοδο που επικρατούσε η Pax Romana, τι το αφύσικο να μιλάς για ειρήνη; Το κήρυγμα των Χριστουγέννων ακριβώς αυτό είναι: “Και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία”. Ειρήμη, δηλαδή, και ευδαιμονία και ελευθερία και δικαιοσύνη. Αυτά τα “και’ είναι που ενοχλούν. Αλλιώς θα ήταν παντού ευπρόσδεκτη η ειρήνη και η δικαιοσύνη.

Οι λαοί έχουν μια νηπιακή ηλικία. Δεν εννοούν την ειρήνη, χωρίς τα άλλα που την ολκληρώνουν. Κι αν δεν προσθέτουν στην ειρήνη, τα θεωρούν αυτονόητα. Αυτά, λοιπόν, τα νήπια, που δεν καταλαβαίνουν, πρέπει να πεθάνουν. Και πεθαίνουν, εν ειρήνη, της πείνας πάνω από 40 εκατομμύρια το χρόνο. Τα 2/3 της ανθρωπότητας υποσιτίζονται. Το 1/3, περίπου ενάμισι δισεκατομμύριο, ζει καλά έως ευδαιμονικά. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι πολλοί κάτω από τις μοντέρνες δουλείες των συστημάτων. Όμως και του1/3 τα τιμήματα είναι πανάκριβα σε σχέση με εκείνο που απολαμβάνουν…Οπωσδήποτε, βέβαια, η μοίρα τους δεν συγκρίνεται με των άλλων, στους οποίους προστέθηκαν εσχάτως και οι Έλληνες!

Τελικά τόσο ο Ηρώδης, όσο και ο Πιλάτος έδωσαν τα συμβολικά μοντέλα, γιατί είχαν την ιστορική ατυχία να συνδέσουν το όνομά τους με τον ΕΝΑ!..

Χριστούγεννα σε λίγες μέρες, λοιπόν. Από το όραμα στο έγκλημα και από αυτό πίσω στο όραμα.Ποιός μέτρησε τη διαδρομή από το φονιά στο θύμα; Ούτε το θύμα, ούτε ο φονιάς. Κι όμως η διαδρομή δεν έπαψε να γίνεται. Για να μην είμαστε, ωστόσο, τόσο μελαγχολικοί, καθώς πλησιάζουν χρονιάρες μέρες, παρόλα αυτά βρισκόμαστε σε πολύ καλύτερη μοίρα σαν ανθρωπότητα, απ’ ό,τι στο παρελθόν, έστω κι αν δεν φτάσαμε όλοι οι λαοί στο ξημέρωμα οδοιπορώντας μέσα στη νύχτα. Λιγοστεύει η νύχτα. Το κακό που μπορεί να γίνει στον καιρό μας, είναι το μαζικό έγκλημα ανεξάρτητα από το σημείο διαδρομής που βρισκόμαστε ως ανθρωπότητα. Και ένα τέτοιο “έγκλημα” διαπράτεται στην Ελλάδα!…

Από το έγκλημα δεν εξαιρούνται ούτε οι …Ηρώδες. Μόνο που ο δικός τους θάνατος θα χρεωθεί ως αυτοκτονία. Αυτο βέβαια δεν μας απαλλάσσει από την έσχατη των ποινών. Αν δεν σκεφτούμε ότι οι εξουσιαστές μαζί με τους ακολούθους τους δεν ξεπερνούν σε παγκόσμια κλίμακα τα 100 εκατομμύρια, εμείς τα υπόλοιπα δις, τι κάνουμε;

Όταν ο Ταλιέν, το 1794, συνέλαβε το “μαύρο τρίγωνο” στη Γαλλία,Ροβεσπιέρο, σεν Ζιστ και Κουτόν και τους σκότωσε με άλλους 69 οπαδούς τους, δεν βρέθηκε την επόμενη μέρα ένας υποστηρικτής τους. Ανεξάρτητα από την ποιότητα των επαναστατών αυτών, μιλάμε για το όπλο του τρόμου που καθηλώνει τις μάζες…

Άλλο έγκλημα: Η παθητικότητα. Η χειρότερη κατάσταση που μπορεί να καταλήξει ο άνθρωπος. Που επιφέρει το μεγαλύτερο κακό στις κοινωνικές εξελίξεις. Πολίτες που μετατρέπονται σε “μορφές μαρμάρινες” οδηγούν την κοινωνία στην εξαθλίωση, γιατί επί της ουσίας τροφοδοτούν την ακόρεστη μανία των κρατούντων για περισσότερη κι όλο περισσότερη εξουσία. Πολλοί, ωστόσο, οι φταίχτες και πολλά τα αίτια. Οι ευθύνες μοιράζονται στις ηγετικές τάξεις της πολιτικής, οικονομικής, πνευματικής και εκκλησιαστικής ζωής. Από τα παλαιά, τι δεν “κατηργάσθησαν” για να ψευτίζουν ό,τι ωραίο και καλό στις συνθήκες της ανθρώπινης διαβίωσης.

Με υποκρισίες και νοθείες διακηρύξεων και διαστροφές ιδανικών. Το απωθητικό ξεγέλασμα για μελλοντικές ουράνιες αποκαταστάσεις των δικαίων, που σφαγιάζονται από τους σύγχρονους Ηρώδες και κρίνονται από τους σύγχρονους Πιλάτους. Το βιώνουμε τα τελευταία χρόνια, επίσης, στην Ελλάδα…

Θα αυξάνονται οι “ζωντανοί νεκροί” ανάμεσά μας. Οι Ηρώδες έχουν τη δύναμη. Το δυστύχημα είναι ότι και οι επαναστάσεις των λαών καταλήγουν σ’ ένα παντοδύναμο κράτος. Πως θα μπορούσε να ερμηνευτεί η “δικτατορία του προλεταριάτου;”. Η ειρήνη είναι το μέσον. Η “ευδοκία” είναι ο σκοπός της ανθρωπότητας. Μια ευδοκία με ειρήνη και ελευθερία. Και ένας χορτάτος σκλάβος δεν παύει να είναι σκλάβος. Αρα μετράει το ελεύθερος. Και οι Έλληνες σήμερα δεν είναι ελεύθεροι! Και το μήνυμα των χριστουγέννων αυτό είναι. Αλλιώς θα παλεύουμε για τα δεσμά μας, στο όνομα της ειρήνης του τρόμου και της πανάκειας των επονείδιστων μνημονίων, σ’ ό,τι μας αφορά ως λαό και Έθνος!

freepen