Όπως αναφέρεται στον πρόλογο της έκθεσης «Η οικονομία όπως την γνωρίζουμε, αντιμετωπίζει την θανάσιμη συρροή τεσσάρων κρίσιμων παραγόντων: Τις επιπτώσεις από το χειρότερο σκάσιμο φούσκας στην ιστορία. Το καταστροφικό πείραμα της παγκοσμιοποίησης. Τον εξωραϊσμό των στατιστικών μεγεθών έτσι ώστε να αποκρύπτονται οι οικονομικές τάσεις. Και πάνω απ’όλα, την έλευση του τέλους των ενεργειακών αποδόσεων».

Δίνοντας μια «γεύση» από την παρουσίαση, οι FT αναφέρουν ότι στην έρευνα εξηγείται το πώς η διαρκής επιτάχυνση της κίνησης προς τον άμεσο ωφελιμισμό, έχει τυφλώσει την κοινωνία όσον αφορά μια σειρά από θεμελιώδεις οικονομικές τάσεις οι οποίες, αν δεν γίνουν αντιληπτές και δεν αντιμετωπιστούν αρκετά νωρίς, μπορούν να έχουν καταστροφικά αποτελέσματα.

Η ατελείωτη συρρίκνωση των οριζόντων των μήντια, της κοινωνίας και της πολιτικής, έχει επιφέρει την καθιέρωση αυτοκαταστροφικών οικονομικών μοτίβων που απειλούν πλέον να υπονομεύσουν την οικονομική βιωσιμότητα. 

Η αρχή της επιτάχυνσης αυτού του άμεσου ωφελιμισμού τοποθετείται στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Εκτοτε, πραγματοποιείται μια αέναη μεταστροφή προς την άμεση κατανάλωση, στο πλαίσιο μιας κατάστασης που αποκαλείται «κουλτούρα της αυτο-λατρείας».
Η επιδίωξη άμεσης ευχαρίστησης έχει επιφέρει την άθροιση χρεών σε πρωτόγνωρη στην ιστορία κλίμακα. Η χρηματοπιστωτική κρίση, που ξεκίνησε το 2008 και έκτοτε έχει εξελιχθεί στην βαθύτερη και πιο παρατεταμένη οικονομική διολίσθηση επί τουλάχιστον οκτώ χρόνια, δεν ήταν το αποτέλεσμα αποκλειστικά μιας βραχείας περιόδου παρανομιών από μέρους μιας ελάχιστης μειοψηφίας, όσο κι αν μας προκαλεί ξαλάφρωμα μια τέτοια ψευδαίσθηση.

Αντίθετα, η κατάσταση που ξεκίνησε το 2008 ήταν η κατάληξη μιας ευρύτατης διαδικασίας που είχε διαρκέσει τριάντα χρόνια και περιγράφεται στην έρευνα ως «ο μεγάλος σούπερ κύκλος της πίστωσης»…
Σε αυτή την έρευνα εξηγείται γιατί θα πρέπει να κοιτάξουμε πέρα από τον άμεσο ωφελιμισμό που κυριαρχεί στον σύγχρονο τρόπο σκέψης και να καταλάβουμε ότι βρισκόμαστε στον συγκερασμό τεσσάρων εξαιρετικά επικίνδυνων εξελίξεων οι οποίες, είτε συλλογικά είτε ανεξάρτητα, έχουν ήδη αρχίσει να ανατρέπουν δύο αιώνες οικονομικής επέκτασης».

Πηγή