Τι είναι αυτό που οδηγεί το ευρώ λοιπόν το 2013; Αναλυτές στην CitiFX εκτιμούν τι δεν το οδηγεί , το οποίο είναι εξίσου ενδιαφέρον. Αναφέρουν ότι δύο ισχυρές επιρροές για το ενιαίο νόμισμα έχουν χάσει πλέον την έλξη τους.

Οι τραπεζικές μετοχές της ευρωζώνης και τα διετή spreads ΗΠΑ και Γερμανίας είχαν στερέους δεσμούς με τις τύχες του ευρώ έναντι του δολαρίου για μεγάλο μέρος του 2012. Μόλις τον Δεκέμβριο ο σύνδεσμος αυτός έσπασε, και δεν έχει ακόμη σχηματιστεί ξανά.

Τώρα, σε αυτό το σημείο θα μπορούσε κανείς να ρίξει το φταίξιμο στις αλλαγές των θέσεων επενδυτών - συνήθης αγαπημένη πρακτική στην παρέα διαχείρισης των αμοιβαίων κεφαλαίων κατά το τέλος του έτους. Από την άλλη πλευρά, μπορεί να επισημάνει τις μάλλον αισιόδοξες συνθήκες της αγοράς που κυριαρχούν από τότε που η Ουάσιγκτον την τελευταία στιγμή έκανε πίσω από το ‘γκρεμό’ κατά τις πρώτες ώρες της Πρωτοχρονιάς.

Σίγουρα, εάν ο κίνδυνος έχει επιστρέψει, τότε το ευρώ απλώς επωφελείται όπως συνηθίζει σε παρόμοιες συνθήκες, καθώς ανεβαίνει εδώ και καιρό όταν οι επενδυτές αισθάνονται καλά.  Ίσως, αλλά αν αυτός ήταν ομοναδικός, ή ακόμη και ο μεγαλύτερος, λόγος τότε ο δεσμός με τις τραπεζικές μετοχές θα πρέπει να ήταν λίγο ισχυρότερος, έτσι δεν είναι;

Φαίνεται τουλάχιστον πιθανό ότι το ευρώ πραγματικά επωφελείται από την στραμένη  προσοχή των επενδυτών προς την Ιαπωνία. Η νέα κυβέρνηση στο Τόκιο θέλει απεγνωσμένα ένα αδύναμο γιέν για να δώσει μια ώθηση στους αποδυναμωμένους εξαγωγείς της. Και είναι πολύ πιθανό να πείσει την κεντρική τράπεζα να της κάνει το χατήρι. Εδώ λοιπόν θα είναι ακόμη μια μάχη στον κρυφό μετά-κρίσεως νομισματικό πόλεμο, ένα πόλεμο στον οποίο η ζώνη του ευρώ πολεμάει χωρίς στρατηγό.

Η Ιαπωνία έχει ένα νέο Πρωθυπουργό τον Σίνζο Αμπε. Στις ΗΠΑ, ο Ben Bernanke της Federal Reserve έχει υποσχεθεί να συνεχίσει την τρέχουσα πολιτική μέχρι την αντιστροφή της ανεργίας. Η Τράπεζα της Αγγλίας είναι έτοιμη να τυπώσει νέο χρήμα και πάλι.

Αυτό αφήνει το ευρώ όπως το ονομάζει η Bank of New York Mellon ως τη «βαλβίδα ασφαλείας του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος», μια θέση που εξηγεί μεγάλο μέρος της δύναμής του ευρώ από το 2002 και μετά.

Είναι επίσης μια θέση της οποίας τη σημασία οι ηγέτες της Ευρωζώνης έχουν κατά καιρούς μειώσει, ειδικά στη Γαλλία. Ο πρώην πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί εναντιωνόταν συχνά στην παθητικότητα της ευρωζώνης όταν ο υπόλοιπος κόσμος αποδυνάμωνε τα δικά του νομίσματα.

Ωστόσο, η ευρωζώνη είχε μεγαλύτερα προβλήματα από μόνη της το 2012. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί το 2013. Αργά ή γρήγορα, η ζώνη του ευρώ θα πρέπει να ενταχθεί στην μάχη. Η ανάπτυξή της και τα στοιχεία για την ανεργία δείχνουν ότι αυτό μάλλον πρέπει να γίνει γρήγορα.

Πηγή