Δημοσιογραφία – ΜΜΕ στους καιρούς των μνημονίων

Αν υπάρχει μια εξίσου μισητή φιγούρα στη δημόσια σφαίρα με αυτή των μπάτσων και πολιτικών, αυτή είναι σίγουρα η κάστα εκείνη των ομοκρέβατων, με την εξουσία και τις οικονομικές ελίτ, δημοσιογράφων. Ο ρόλος τους ήταν διακριτός και πολύ ξεκάθαρος από καιρό, όταν ακόμα το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας κολυμπούσε μέσα στην καπιταλιστική φούσκα αυξάνοντας τα χρέη της από τις τραπεζικές πιστώσεις. Η απαξίωση των ΜΜΕ και των εντύπων που εκδίδουν τα αφεντικά των οικονομικών ελίτ δεν έγινε παρά μέσα σε συνθήκες γενικευμένης κοινωνικής και οικονομικής κρίσης και αυτό ως αντίδραση στην προκλητική προώθηση των πιο επιθετικών πολιτικών εξαθλίωσης.

Η αυθόρμητη αντίδραση μέρους της κοινωνίας απέναντι στις προπαγανδισμένες πολιτικές μνημονιακού χαρακτήρα για την υποτίμηση της εργασίας και την επίθεση στα εισοδήματα σε μεγάλο βαθμό δεν έχει προκύψει από πολιτικές διεργασίες που συνδέουν το ρόλο των ΜΜΕ με τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ αλλά ως ασυνείδητη πράξη του απελπισμένου και οργισμένου στη βάση του επιχειρήματος της μεγαλύτερης εξαθλίωσης του ως αναγκαία συνθήκη της “σωτηρίας της χώρας”. Αναμφισβήτητα, τα ΜΜΕ στο σύνολό τους συνέβαλαν στη διαμόρφωση της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης συνεισφέροντας τις δυνάμεις τους στην προσπάθεια δημιουργίας του σοκ και δέους (ντοκιμαντέρ και βιβλίο της Κλάιν) που ήταν αναγκαία για την εφαρμογή των πολιτικών φτωχοποίησης.

Έχει ιδιαίτερη σημασία να αναζητήσει κανείς το μετοχικό καθεστώς των ΜΜΕ για να διαπιστώσει ότι πίσω από αυτά κρύβονται οι ολιγάρχες της οικονομικής και πολιτικής ομηρείας της κοινωνίας. Επομένως ο ρόλος των ΜΜΕ είναι συνυφασμένος με την προώθηση των συμφερόντων των οικονομικών ελίτ τα οποία εν μέρει μπορεί να συμβαδίζουν με τις επιδιώξεις της αστικής τάξης ως προς την κατεύθυνση του ελληνικού καπιταλισμού. Αν τα πράγματα στριμώξουν ως προς αυτά τα οικονομικά  συμφέροντα, μην εκπλαγούμε αν δούμε μια εντυπωσιακή στροφή ακόμα και προς την κατεύθυνση της εξόδου της χώρας από το € και την ΕΕ. Όταν τα δάνεια δεν έπεφταν στα ΜΜΕ και οι τράπεζες κινδύνευαν να περάσουν στον έλεγχο υπερεθνικών οργανισμών που εξυπηρετούν συμφέροντα ανταγωνιστικών αστικών τάξεων είχαμε γίνει μάρτυρες  μιας συγκυριακής στροφή των πιο διαπλεκόμενων εντύπων. Ωστόσο, το τελευταίο δάνειο του σχεδόν φαλιρισμένου βασικού μετόχου του ΜΕΓΚΑ ύψους 98εκ. € δείχνει ότι εξασφαλίστηκε η παραμονή των ΜΜΕ στη γραμμή του μπλοκ εξουσίας που επιδιώκει φτωχοποίηση της κοινωνίας εντός του € με τις εφαρμοζόμενες μνημονιακές πολιτικές.

Η σύνθεση του μετοχολογίου των ΜΜΕ αποκαλύπτει ότι πίσω από τον έλεγχο τους κρύβονται ισχυρά οικονομικά συμφέροντα και αφεντικά με μεγάλο πλήθος επιχειρήσεων σε όλο το φάσμα της οικονομίας. Εργολάβοι, εκδότες, εφοπλιστές, τραπεζίτες  χρησιμοποιούν τα μικρόφωνα και τις παρουσίες πρόθυμων καλοπληρωμένων δημοσιογράφων για την προώθηση των συμφερόντων τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ελιτ της δημοσιογραφίας αμείβεται με ποσά τουλάχιστον 3 τάξεις μεγέθους μεγαλύτερα από το βασικό μισθό των 586€ τον οποίο με τόσο πάθος και μίσος ζητούν να κοπεί περαιτέρω στοχοποιώντας την “πλέμπα” ως κύρια υπεύθυνη της οικονομικής καταστροφής της χώρας.

Η προώθηση των οικονομικών συμφερόντων των μετόχων των ΜΜΕ πλέον γίνεται με τον πιο εξόφθαλμο και απροκάλυπτο τρόπο. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του φυλακισμένου απατεώνα Λαυρεντιάδη, ο οποίος είχε εξασφαλίσει την ασυλία για τις οικονομικές λοβιτούρες του από τα ΜΜΕ με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο. Έμπαινε μέτοχος σε αυτά! Από δίπλα του και ο στενός συνεργάτης του ο Κυριακίδης, σήμερα καταζητούμενος για τις ίδιες απάτες με το Λαυρεντιάδη ο οποίος είναι μέτοχος στην εκδοτική εταιρία ΠΗΓΑΣΟΣ της οικογένειας Μπόμπολα. Από το ίδιο άρθρο προκύπτει ότι οι βασικοί πιστωτές της εκδοτικής επιχείρησης της οικογένειας Μπόμπολα είναι πιστωτικά ιδρύματα και μάλιστα οι τράπεζες Alpha Bank μαζί με την Εμπορική  (58 εκατ.), η Εθνική Τράπεζα ( 48,6 εκατ.) και η Πειραιώς (26,5 εκατ). Βέβαια όταν έχεις Βενιζέλο στο πλάι σου να στηρίζει την τράπεζα του Λαυρεντιάδη με διευθυντή τον πρώην πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα και με νόμους αμνηστίας δεν φοβάσαι τίποτα.

Αναρωτιέται μετά κανείς αν τα δάνεια των τραπεζών προς τα ΜΜΕ όπως το ΜΕΓΚΑ, ο ΣΚΑΙ κτλ είναι επαρκής λόγος που εξηγεί γιατί η προβολή και προώθηση της προπαγάνδας γίνεται προς την κατεύθυνση της εξυπηρέτησης των συμφερόντων των τραπεζιτών…

Η στάση των ελληνικών ΜΜΕ στην κρίση της Ελλάδας αποτέλεσε αντικείμενο έρευνας μεγάλων ειδησεογραφικών μέσων του εξωτερικού όπως το Al Jazeera με ένα αποκαλυπτικό ρεπορτάζ για το ρόλο τους στη διαμόρφωση και εφαρμογή των πολιτικών εξαθλίωσης. Επιπρόσθετα τα ελληνικά ΜΜΕ, όταν δεν προπαγανδίζουν πολιτικές καπιταλιστικής βαρβαρότητας, ασχολούνται με τη στοχοποίηση ρεπόρτερ που ψάχνουν τις οικονομικές λοβιτούρες των βασικών χρηματοδοτών τους. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση δημοσιογράφου του REUTERS που αποκάλυψε τις αλχημείες των ελληνικών τραπεζών που δάνειζε η μία την άλλη για να φαίνεται καλύτερη η κεφαλαιακή επάρκεια τους αλλά και των κόλπων που έκαναν με δανειοδότηση offshore εταιριών που ανήκουν σε διευθυντές τραπεζών όπως ο Σάλλας. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ “ο πρόεδρος μιας εκ των μεγαλύτερων ελληνικών τραπεζών, μαζί με την οικογένειά του έχει πάρει δάνεια πάνω από 100 εκ. ευρώ για τη χρηματοδότηση της δικής του τράπεζας” και παρακάτω ότι “το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων που δανείστηκαν εταιρίες που συνδέονται με το Σάλλα, χρησιμοποιήθηκαν για αγορά μετοχών που θα ενίσχυαν τα κεφάλαια της Πειραιώς”.

Οι μηχανισμοί  των οικονομικών ελίτ που αποκαλύφτηκαν από το ρεπορτάζ του REUTERS και του δημοσιογράφου Stephen Grey δεν πτοήθηκαν και έβαλαν μπροστά τον ανεμιστήρα. Αρχικά μίλησαν μέσα από τα δικά τους έντυπα και εφημερίδες για στημένα ρεπορτάζ και πράκτορες ενώ δεν δίστασαν να μεταχειριστούν μεθόδους παρακρατικές με παρακολουθήσεις και ασφαλίτικους μηχανισμούς.

Ωστόσο αν αναλογιστούμε ότι τα δάνεια που σωρηδόν λαμβάνουν τα ελληνικά ΜΜΕ και εκδοτικές επιχειρήσεις προέρχονται από ελληνικές τράπεζες, προκύπτει το ερώτημα με τι κριτήρια (από καπιταλιστική άποψη) δίνονται αυτά τα δάνεια δεδομένης της πτώσης της διαφημιστικής πίτας. Υπάρχει διάχυτη η αίσθηση ότι τα δάνεια προς τα ΜΜΕ ΔΕΝ απηχούν τα αυστηρότερα κριτήρια στο μοίρασμα δανείων από τις τράπεζες όπως έδειξε και η πρόσφατη ιστορία του δανείου των 98εκ € που έλαβε ο βασικός μέτοχος του ΜΕΓΚΑ και σίγουρα δεν θα δίνονταν ακόμα και σε επιχειρήσεις που θα βρίσκονταν σε καλύτερη οικονομική κατάσταση (για αυτό και τα μαζικά κλεισίματα επιχειρήσεων). Βασική παράμετρος που στηρίζει τη λειτουργία των ΜΜΕ και εξασφαλίζει τη συνεργασία τους ως προς την προπαγάνδα του κυβερνητικού έργου αποτελούν οι λεγόμενες κρατικές διαφημίσεις όπως αυτές του ΟΠΑΠ που δίνονται αφειδώς στα ΜΜΕ. Μεγάλο μέρος αυτών των έμμεσων κρατικών χρηματοδοτήσεων κατευθύνεται σε φίλια ΜΜΕ και έντυπα ακόμα κι όταν η αναγνωσιμότητα τους είναι εξαιρετικά μικρή. Σήμερα οι εκδότες τους έχουν αντιμνημονιακή γραμμή και πουλάνε εθνικισμό με την καρδάρα κάθε πρωί…

Με βάση αυτή την ανάλυση των διασυνδέσεων ΜΜΕ, δημοσιογράφων και του πυρήνα των οικονομικών συμφερόντων των ελίτ προκύπτει τελικά ότι τα ΜΜΕ και οι υπάλληλοί τους δημοσιογράφοι αποτελούν όχι απλά εργαλεία των ολιγαρχών αλλά παράγοντες των οικονομικών και πολιτικών ελίτ, που διαμορφώνουν την κατεύθυνση του ελληνικού καπιταλισμού. Επομένως, η λειτουργία των ΜΜΕ είναι συνυφασμένη με την αστική τάξη και υποκριτικές στάσεις όπως αυτή του ΣΚΑΙ  για την ανάγκη πληρωμής χαρατσιών και φόρων αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου του ρόλου των ΜΜΕ. Για να θυμίσω, ο όμιλος ΣΚΑΙ στεγάζεται σε κτίριο του Φαλήρου και αποκαλύφτηκε ότι από πέρυσι δεν έχει πληρώσει τα χαράτσια 2011, 2012 και μάλιστα ούτε και το τέλος ΤΑΠ προς το δήμο Πειραιά. Μετά την αποκάλυψη της είδησης, οι δημοσιογράφοι του ΣΚΑΙ φάνηκαν πολλαπλά εκτεθειμένοι όταν οι ίδιοι με πάθος συκοφαντούσαν κινήματα όπως το ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ για τα διόδια και τα χαράτσια ή όταν στοχοποιούσαν ακόμα και τη φοροδιαφυγή για μη έκδοση απόδειξης για αγορά τυρόπιτας. Μετά την αποκάλυψη της είδησης, έγινε μια πληρωμή από τον όμιλο ΣΚΑΙ.

Πηγαίνοντας την ανάλυση ένα βήμα παραπέρα, η ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών γίνεται με παροχή δεκάδων δισ € από τη δανειακή σύμβαση του μνημονίου 3 τα οποία εγγράφονται ως δημόσιο χρέος. Η απόφαση της ΕΕ να μην θεωρείται δημόσιο χρέος η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών αφορά χώρες εκτός μνημονίων (Ιταλία, Ισπανία) και περιλαμβάνει συγκεκριμένες προϋποθέσεις που δεν καλύπτουν την ελληνική περίπτωση.Επομένως οι υποσχέσεις μέσω social media εξουσιαστών τύπου Γεωργιάδη ότι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ΔΕΝ θα εγγραφεί στο δημόσιο χρέος ήταν ακόμα μια ψεύτικη υπόσχεση που εξαπατούσε το κοινό. Αν λοιπόν οι ελληνικές τράπεζες παίρνουν δεκάδες δις € από το μηχανισμό της ΕΕ διαμέσου της εγγραφής του ως δημόσιο χρέος το οποίο πρέπει να αποπληρώσει η κοινωνία, προκύπτει ότι τα χαριστικά δάνεια (για τους λόγους που εξήγησα παραπάνω) που λαμβάνουν τα ΜΜΕ αποτελούν παροχή δημόσιου χρήματος σε αυτές τις επιχειρήσεις αποκλειστικά για να εξασφαλίσουν τη βιωσιμότητά τους.

Αυτό λοιπόν μετατρέπει δημοσιογράφους όπως ο Άρης Πορτοσάλτε, ο οικονομικός σύμβουλος Αλαφούζου Μπάμπης Παπαδημητρίου, ο Μανώλης Καψής, ο Γιάννης Πρετεντέρης, ο “αριστερός” Παύλος Τσίμας (συνωνυμία με κάποιον Π.Τ. στις λίστες Χριστοφοράκου???), η Όλγα Τρέμη και δεκάδες άλλες της μιντιακής frontline του καθεστώτος σε δημόσιους υπαλλήλους μιας και η πηγή χρηματοδότησής τους είναι το δημόσιο που τόσο πολύ συκοφαντούν και βρίζουν. Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνούμε και τις διασυνδέσεις των τηλεδημοσιογράφων με το καθεστώς που τους εξασφαλίζει παχυλούς μισθούς και καλές θέσεις όταν αποδεδειγμένα έχουν προσφέρει τις υπηρεσίες τους είτε σε γραφεία τύπου δημόσιων οργανισμών, είτε ως υπεύθυνοι τύπου φορέων του δημοσίου (χαρακτηριστική η περίπτωση μνημονιακού δημοσιογράφου του ΑΛΤΕΡ που μεταπήδησε στο ΤΑΙΠΕΔ). Μήπως τελικά η πρόταση για απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων για να εξοικονομηθούν μερικά χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό να ισχύσει και να αφορά τους παραπάνω?

freenet2004