Σε μια περίοδο συνεχιζόμενων αποκαλύψεων για τη λίστα Λαγκάρντ, τους επώνυμους φοροφυγάδες τις πολιτικές φοροασυλίας και τους άνεργους και οικονομικά ανενεργούς που ξεπερνούν κατά ένα εκατομμύριο όσους εργάζονται ακόμη, τα ιδιώνυμα, οι κουκουλονόμοι και οι αναρχονυκοκοιραίοι πασχίζουν να καλύψουν τα εκλογικά κενά ανεγκέφαλων εγκεφάλων.

Κι όλα αυτά ενώ ο βιασμός κάθε λογικής τεκμηρίου αθωότητας και λοιπών, κατά τα άλλα, δημοκρατικών δικαιωμάτων που ξεχύνονται από τις άκρες της γλώσσας πολιτειακών τηλεοπτικών φιλοξενούμενων, κόβει και ξαναράβει τον παρθενικό υμένα μιας ψευδεπίγραφης νομιμοφροσύνης.

Διότι η ύπαρξη άδειων μπουκαλιών μπύρας σε μια κατάληψη αποτελεί a priori καταδικαστέα πράξη. Μια πράξη ανομίας και παραβατικότητας.

Ακριβώς όπως θα συνέβαινε με κάποιον που έχει στην κατοχή του, κρυφά από τους πολιτικά προϊσταμένους και εισαγγελικά υφισταμένους υπαλλήλους του, παράνομες λίστες φοροφυγάδων για έναν ολόκληρο χρόνο.

Αρκεί, βέβαια, να μην είναι υπουργός, πολιτικός, βουλευτής, επιχειρηματίας, “ιντρέπρεντερ”, πρέσβης καλής θέλησης, λαϊκός δημοσιογραφικοκατήγορος, πατριώτης εφοπλιστής και επιδοτούμενος καναλάρχης.

Ένα προϊόν υποκλοπής σε ένα προσωπικό αρχείο υπουργού δεν θίγει ίχνος νομιμότητας. Δεν είναι ούτε μπουκάλι Άμστελ, ούτε τοίχος αναρρίχησης, ούτε δανειστική βιβλιοθήκη, ούτε τυπογραφικό μηχάνημα, ούτε ραδιοφωνικός σταθμός, ούτε μάσκα και μαλόξ.

Γι’ αυτό, λοιπόν, μια συμβολική κατάληψη ραδιοφωνικού στούντιο με τη συναίνεση των ιδιοκτητών του αποτελεί πρόσχημα αστυνομικού αποκλεισμού.

Γι’ αυτό μια προληπτική προσαγωγή δικαιολογεί τη δημόσια διαπόμπευση βασανισμένων κρατουμένων.

Γι’ αυτό μια υπόσχεση υπουργικής μήνυσης διεθνών μέσων ενημέρωσης έχει αναγάγει τις ρατσιστικές επιθέσεις της ελληνικής αστυνομίας και της χρυσής αυγής σε μετανάστες και “εξωτικούς τουρίστες” σε ορκισμένη εκστρατεία παγκόσμιας ενημέρωσης από σύσσωμα τα διεθνή πρακτορεία ειδήσεων.

Διότι η κρατική αστυνομική κουκούλα καταδικάζει ένα ακάλυπτο πρόσωπο για ένα μπουκάλι μπύρας κι όχι για μια κρυμμένη λίστα φοροδιαφυγής. Γιατί η κατάργηση στοιχειωδών ατομικών δικαιωμάτων ή μη κρίνεται μονάχα μέσα από τα κομματικά γραφεία τύπου και τις τηλεοπτικές αίθουσες σύνταξης.

Κι όμως, η λογική έχει βιαστεί, γιατί την αφήσαμε να βιαστεί. Γιατί όταν μας ρώτησε αν θέλει να συνεχίσει να μας βιάζει, εμείς ανοίξαμε τα πόδια. Και διείσδυσε μέσα μας· αδιαμαρτύρητα. Κι όσοι λίγοι είπαν όχι σε μια ακόμη βίαιη διαπόμπευση, συνετίστηκαν με το ζόρι. Κυνηγήθηκαν και κυνηγιόνται.

Γιατί η σπανιότητα του μπουκαλιού μπύρας ενός “μαλακισμένου” κρίνεται από “κατοίκους” κι απ’ την Ελένη Παπαδοπούλου. Κρίνεται από τα πολιτικά ραβασάκι και την ισοπέδωση. Ισοπέδωση λογικής· ισοπέδωση ελευθεριών· ισοπέδωση του ηθικού και της αξιοπρέπειας μας.

polyfimos