Πραγματοποιείται σήμερα το πρωί η ταφή των δεκατεσσάρων από τους 21 πρόσφυγες που βρέθηκαν νεκροί από το ναυάγιο στα ανοιχτά της Λέσβου στις 14 Δεκεμβρίου 2012. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του ενός επιζώντα, περίπου 30 άτομα επέβαιναν στη βάρκα που είχε προορισμό τη Μυτιλήνη, ανάμεσα τους και παιδιά. Πίσω από την απόφαση της ταφής τους βρίσκονται παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις και δεκάδες άγνωστες ανθρώπινες τραγωδίες, που συμβαίνουν στην χώρα μας. Ρεπορτάζ: Φωτεινή Λαμπρίδη.


“Το αρχικό αίτημα του εκπροσώπου από το Αφγανιστάν που ήρθε στο νησί ήταν να μεταφερθούν οι σοροί στο Αφγανιστάν” εξηγεί στο tvxs.gr η Έφη Λατσούδη από το “Χωριό του όλοι μαζί”, ένα δίκτυο από 45 ΜΚΟ και πολλούς ανεξάρτητους πολίτες, “αλλά αυτή η λύση απορρίφθηκε από τις αρχές γιατί δεν ήταν εφικτό να γίνει αναγνώριση. Ελάχιστοι συγγενείς κατάφεραν να έρθουν και να αναγνωρίσουν τους δικούς τους ώστε να μεταφερθούν στο Αφγανιστάν.
 Ενας από αυτούς ήταν Αφγανός που ήρθε από τη Σουηδία στο νησί και αναγνώρισε τον αδελφό του. Ήρθε επίσης ένας από τη Γερμανία να ψάξει τον πατέρα του, αλλά δεν τον αναγνώρισε σε κανένα από τα πτώματα. Δεν έχουν όμως όλοι τη δυνατότητα να έρθουν από το Ιράν ή το Αφγανιστάν όπου βρίσκονται. Υπάρχουν τραγικές ιστορίες πίσω από το δράμα του ναυαγίου. Μας τηλεφώνησε μια μητέρα από το Αφγανιστάν και μας είπε δεν έχω τη δυνατότητα να έρθω. Σας παρακαλώ να θάψετε το παιδί μου.”


Ενώ η ελληνική γραφειοκρατία είχε παραλύσει για 20 μέρες, την απόφαση για την ταφή επέσπευσαν τα δημοσιεύματα στον τοπικό τύπο που μιλούσαν για μία περίεργη “ δυσοσμία από το χώρο του νεκροτομείου, όπου φυλάσσονται ακόμα οι σοροί 14 προσφύγων που έχασαν τη ζωή τους στην τραγωδία της Θερμής...” αν και το θέμα δεν παρουσιάστηκε με τρόπο που τιμάει τη μνήμη των νεκρών. Ήταν τέτοιος ο αντίκτυπος που δημιούργησαν τα δημοσιεύματα, ώστε οι πανικόβλητες αρχές είχαν αρχικά την ιδέα να γίνει η ταφή άμεσα, το ίδιο βράδυ. Η ιεροσυλία αποφεύχθηκε χάρη στη μεσολάβηση των ενεργών κατοίκων του νησιού, οι οποίοι σε συνεργασία με την Αφγανική κοινότητα φρόντισαν ώστε η ταφή να γίνει σύμφωνα με το τελετουργικό της παράδοσής τους.

“Ο πρώτος επιζών ταλαιπωρήθηκε αφάνταστα ψυχολογικά τόσο από τις ανακρίσεις όσο κι από τη διαδικασία αναγνώρισης των νεκρών”, διηγείται η Έφη Λατσούδη υποβάλλοντας ένα ερώτημά  που παραμένει αναπάντητο: “Τον ναυαγό που επέζησε τον βρήκαν μεσημέρι Παρασκευής.(το ναυάγιο είχε γίνει μεσάνυχτα με ξημέρώματα της ίδιας μέρας-ΣΣ). Γιατί δεν ξεκίνησαν οι έρευνες αμέσως αλλά την επόμενη μέρα όταν άρχισαν να βρίσκουν τα πτώματα; Και ένα δεύτερο ερώτημα, γιατί δεν κάνουν έρευνες για να βρουν το ναυάγιο;”

Τα ερωτήματα δεν τελειώνουν εδώ. Όπως εξηγεί η κα Λατσούδη, εκπρόσωποι του δικτύου ¨Το Χωριό του όλοι μαζί” ζήτησαν τις κάρτες sim των προσφύγων προκειμένου να ειδοποιηθούν οι συγγενείς και να γίνει πιο γρήγορα η αναγνώριση αλλά το λιμεναρχείο δεν δέχθηκε να τις δώσει. Δεν δόθηκε εξήγηση, αλλά υπάρχει προηγούμενο από αντίστοιχη τραγωδία στην Ισπανία. Από τις κάρτες sim αποδείχθηκε πως οι πρόσφυγες καλούσαν το λιμεναρχείο τις τελευταίες ώρες αλλά εκείνο δεν ανταποκρίθηκε ποτέ και με αυτή την αφορμή στην Ισπανία βρίσκεται σε εξέλιξη δικαστικός αγώνας.

tvxs