Το Εγχειρίδιο, που φέρει τον τίτλο Aristotle's Compleat Master-Piece πρωτοεμφανίστηκε γύρω στα 1680 και εξέθετε ιδέες σχετικά με τις σεξουαλικές σχέσεις και τους τρόπους σύλληψης. Η κυκλοφορία του είχε απαγορευτεί στα μέσα του 18ου αιώνα, ένα καθεστώς που ίσχυσε μέχρι και τη δεκαετία του 1960, οπότε και αναιρέθηκε η απαγόρευση.

Ειδικοί αναφέρουν ότι το εν λόγω βιβλίο υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλές με αποτέλεσμα να θεωρείται ένα από τα πιο πολυτυπωμένα του καιρού του, καθώς χρησίμευε ως οδηγός για νιόπαντρα ζευγάρια και μαίες.

Εντός του περιέχεται ιστορικής σημασίας υλικό που αντικατοπτρίζει πολύ καλά το σύστημα αντιλήψεων της εποχής περί σεξουαλικής συνεύρεσης και εγκυμοσύνης: λόγου χάρη, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η ιδέα που αναπτύσσεται στο βιβλίο, σύμφωνα με την οποία η γυναίκα, για να μπορέσει να συλλάβει, θα πρέπει να απολαμβάνει την πράξη και να έρχεται σε οργασμό. Μία ιδέα που παρουσιάζει ακόμη μεγαλύτερο ιστορικό ενδιαφέρον αν ληφθεί υπ' όψη το γεγονός ότι όταν έγινε συνείδηση στον κόσμο το γεγονός ότι δεν χρειάζεται να φτάσει η γυναίκα στην κορύφωση για να συλλάβει, τότε ακριβώς η γυναικεία απόλαυση άρχισε να χάνει σε σημασία.

Τέλος, παρ' όλο που αποδίδεται στον Αριστοτέλη, αυτός δεν «υπάρχει» πουθενά ή «υπάρχει» ελάχιστα μέσα στο κείμενο, ενώ άγνωστος παραμένει μέχρι σήμερα ο πραγματικός συγγραφέας του έργου.

Οι ειδικοί δεν γνωρίζουν γιατί αποδίδεται στον Αριστοτέλη, αλλά εικάζεται πως πιθανώς ο εμπνευστής του έργου είχε θελήσει να του προσδώσει αξία και κύρος εκμεταλλευόμενος το όνομα ενός από τους Έλληνες πατέρες της επιστήμης και της φιλοσοφίας.