Οι N.Y. Times φιλοξενούν άρθρο του Κώστα Βαξεβάνη που παρομοιάζει τους Έλληνες ολιγάρχες με τον Εσκομπάρ και τον Αρκάν


Άρθρο του Κώστα Βαξεβάνη φιλοξενούν οι New York Times, με θέμα την «αρρωστημένη ελληνική ολιγαρχία». Στο άρθρο αυτό, ο δημοσιογράφος παρομοιάζει τη δημοκρατία με το ποδήλατο που αν δεν κάνεις πετάλι, πέφτεις. Κάνει λόγο για το «σπασμένο εδώ και καιρό ποδήλατο της ελληνικής δημοκρατίας», η οποία προέκυψε ως «υβρίδιο μετά τη στρατιωτική χούντα». «Μια αραιωμένη μορφή δημοκρατίας», όπως σημειώνει χαρακτηριστικά, στην οποία μια μικρή κλίκα ασκεί κάθε ουσιαστική πολιτική εξουσία.

 Αναφέρεται επίσης στην κρίση που έχει γίνει ένα πεδίο μάχης συμφερόντων και ιδεολογιών αλλά και σε αυτό που διακυβεύεται, το οποίο είναι-όπως γράφει-, ο δημόσιος τομέας και το κράτος πρόνοιας. Ο κ. Βαξεβάνης παραδέχεται ότι ο ελληνικός δημόσιος τομέας είναι δυσλειτουργικός, όμως υπενθυμίζει ότι «ήταν τα κυβερνώντα κόμματα που μοίραζαν θέσεις στους υποστηρικτές τους, χωρίς να κοιτάζουν τα προσόντα τους».

 Στη συνέχεια επιστρέφει στους επιχειρηματίες, σε αυτή τη «μικρή ελίτ»- όπως τους αποκαλεί -που ζουν από το ελληνικό κράτος, «δωροδοκώντας πολιτικούς για να πάρουν συμβόλαια, σε συνήθως διογκωμένες τιμές». «Κατέχουν επίσης πολλά από τα ΜΜΕ της χώρας και έτσι εξασφαλίζουν ότι οι ενέργειες τους θα ντυθούν στη σιωπή.» Μερικές φορές, όπως σημειώνει, «αποκτούν και ποδοσφαιρικές ομάδες για να εξασφαλίσουν λαϊκή υποστήριξη και την θωράκιση των εγκλημάτων τους πίσω από τη λαϊκή προστασία, όπως ο άρχοντας των ναρκωτικών Εσκομπάρ στην Κολομβία ή ο περιβόητος Αρκάν στη Σερβία. «

 Αναφέρεται επίσης στον φόρο ακινήτων τον οποίο, όπως γράφει, επέβαλε ο Βενιζέλος αλλά φρόντισε να εξαιρέσει από αυτόν, όσους μπορούσαν να τον αντέξουν οικονομικά-τους πλούσιους. Δεν παραλείπει να σημειώσει ακόμη ότι ο Βενιζέλος είναι ο υπεύθυνος για τη χορήγηση ευρείας ασυλίας, μέσω νόμου, στους υπουργούς της κυβέρνησης.

 Ο Κώστας Βαξεβάνης επισημαίνει επίσης ότι «το κοινό στερείται των πραγματικών πληροφοριών από κανάλια, εφημερίδες και sites τα οποία ελέγχονται από την οικονομική και πολιτική ελίτ.»

 Στο μακροσκελές άρθρο του δεν λείπει και η αναφορά στη λίστα Λαγκάρντ για την οποία γράφει ότι «κάποια ΜΜΕ κατηγόρησαν ψευδώς πολιτικούς και επιχειρηματίες ότι ήταν το όνομα τους σε αυτή, προκειμένου να αποκρύψουν την αποκρουστική πραγματικότητα. Ότι πλούσιοι άνθρωποι φοροδιέφευγαν, την ωρα που απελπισμένοι συμπολίτες τους έψαχναν στα σκουπίδια για φαγητό.» Για την αποκάλυψη της λίστας από το Hot Doc επισημαίνει ότι η ιστορία έγινε θέμα στον διεθνή Τύπο αλλά όχι στη χώρα που πραγματοποιήθηκε ενώ όταν συνελήφθη τα ελληνικά ΜΜΕ, ήταν απόντα.

 Για τον δημοσιογράφο ο λόγος που έγιναν όλα αυτά είναι απλός. «Η λίστα Λαγκάρντ εμπλέκει μια διεφθαρμένη ομάδα που ομνύει στο όνομα της δημοκρατίας και την καταργεί ανέμελα: Υπάλληλοι off shore, φίλοι και συγγενείς υπουργών της κυβέρνησης, των τραπεζιτών, των εκδοτών και των μαυραγοριτών.»

Ο Βαξεβάνης επιστρέφει και πάλι στον Βενιζέλο για να σημειώσει ότι όταν έφυγε από το υπουργείο Οικονομικών δεν έδωσε το cd της λίστας στο διάδοχο του. Και μόνο όταν ο κ. Στουρνάρας ερωτώμενος απάντησε ότι δεν έλαβε ποτέ τη λίστα, τότε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ την παρέδωσε στο γραφείο του πρωθυπουργού. «Ποτέ δεν ρωτήθηκε για αυτή την καθυστέρηση», σημειώνει ο αρθρογράφος.

 Για τον Παπακωνσταντίνου εκτιμά ότι μπορεί να γίνει μια νέα Ιφιγένεια και να θυσιαστεί για να επιβιώσει το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα.

 «Αυτό που εκτυλίσσεται στην Ελλάδα είναι η ακροβασία σε τεντωμένο σχοινί, πάνω από την άβυσσο της χρεοκοπίας ενώ την ίδια ώρα η κυβέρνηση συνασπισμού θεσπίζει νέους φόρους για τα λαϊκά στρώματα», γράφει ο Βαξεβάνης.

 Και όπως σημειώνει στο τέλος, «οι Έλληνες πρέπει να απαιτήσουν ένα τέλος στην εξαπάτηση και στη διαφθορά και οι δημοσιογράφοι να ανακαλύψουν ξανά τα δημοσιογραφικά τους καθήκοντα. Η κυβέρνηση πρέπει να αναβιώσει τη δημοκρατική κληρονομιά της αρχαίας Ελλάδας και όχι να σκοτώνει τον αγγελιοφόρο.»

  lifo