Έλα, κάτσε λιγάκι μαζί μου εδώ. Θέλω να μου πεις για το χρόνο που έφυγε, ναι, να κάνουμε, να δεις πως το λένε, «ανασκόπηση». Να μιλήσουμε για γεγονότα, για φράσεις, για στιγμές που δεν θα ξεχάσεις, που σε προβλημάτισαν περισσότερο τη χρονιά που πλέον αποκαλούμε «περασμένη».

Έλα, δεν θα πάρει ώρα, θα μείνουμε εδώ στη βεράντα, καθιστοί, με θέα την πόλη να απλώνεται κάτω από τα πόδια μας, ενώ θα μας ζεσταίνει το νέφος τής αιθανόλης που βγαίνει από τις καμινάδες των πολυκατοικιών. Ξέρεις, το ονόμασαν «σύννεφο της φτώχειας» γιατί, λέει, μας γύρισε στην Ελλάδα του 1950. Ακόμα κι ο Άη Βασίλης μαύρισε στην προσπάθειά του να μπει στα σπίτια φέτος. Κι αντί για δώρα, άφησε νοβοπάν και ξύλα βαμμένα με λαδομπογιά, ν' αρπάζουν γρήγορα. Ξέρω, δεν πήρες πρέφα τίποτα.

Δεν μπορεί όμως, θα πήρες χαμπάρι ότι πληθύνανε τα χαρτόκουτα του Βερόπουλου που γίναν σπίτια για τους κάποτε αξιοπρεπείς οικογενειάρχες. Ναι, αυτούς τους περίεργους μουσάτους και άπλυτους τύπους που βλέπεις να κουβαλάνε το σπίτι τους στην πλάτη, σαν χελώνες, από νύχτα σε νύχτα και σε νέα γειτονιά. Ναι, έχουν μαζευτεί πολλοί εκεί κοντά στα νυχτομάγαζα που συχνάζεις, τους έχεις προσπεράσει τελευταία, πηδώντας από πάνω τους, σαν την υγρασία που τους σκεπάζει, καθώς το σκοτάδι βυθίζει σε όνειρα τα μυαλά τους, όνειρα για τη ζωή τους την παλιά. Και μπερδεύεσαι, ανακατεύεσαι, δεν ξέρεις τι να νιώσεις για όλους αυτούς τους κακομοίρηδες. Οίκτο, ελεημοσύνη, συμπάθεια, αηδία ή ευχάριστη αναστάτωση, καθώς τα μεσημέρια κεφάτη γυρνάς απ' του Βερόπουλου.

Δεν θες να χαλιέσαι, το ξέρω, επιζητάς πιο «ανεβαστικά» πράγματα, να μην επηρεάζεται ποτέ η κεφάτη διάθεσή σου. Κατά βάθος σε ζαλίζουν όλες αυτές οι «εξελίξεις» και οι «συζητήσεις» για την οικονομία, το κράτος, τα μνημόνια, τη χώρα, τις τιμές στα σούπερ μάρκετ, για τα αβγά και τις κότες. Α, ξέχασα, μπορεί και να παρατήρησες ότι ο λαός αυτός πριν μερικούς μήνες, πάνω ακριβώς στην κορύφωση του έτους που έφυγε, σαν κάπως να ζορίστηκε. Ναι, όπως σφίγγεται η κότα πριν να κάνει το αβγό. Κότεψε, που λέτε κι εσείς στη νυχτερινή τη διάλεκτό σας. Και έτσι, όπως ζοριζόταν, έκανε ωραία, πετυχημένα, χρυσά αβγά. Και εσύ ακόμα αμφιταλαντεύεσαι και δεν ξέρεις αν είσαι με τ' αβγά ή τις κότες.

Έλα, αφού τις προάλλες μου είπες ότι κι εσύ τα γουστάρεις ακόμα και κλούβια. Μετά μην απορείς για τα τόσα ξυρισμένα κεφάλια που μαζεύτηκαν μέσα σε όλα τα στενά. Λες και γεμίσανε ξαφνικά ψείρες και όλοι τους αρπάξανε την ψιλή για να γλυτώσουν. Ίσως και να ήταν οι ψείρες της δημοκρατίας, είπε κάποιος, έτσι που μίκρυνε η δημοκρατία σε τούτο τον τόπο, άσε δε που σαν ενοχλητικό φαινόμενο προκαλεί φαγούρα και πρέπει να ξύνεις διαρκώς το κεφάλι σου, ενίοτε και τον κώλο σου. Ναι, τότε πια έχουμε αλλοίωση του χαρακτήρα του πολιτεύματος, οδηγούμαστε αναπόφευκτα στη λεγόμενη δημοκρατία του κώλου. Σαν κι αυτή που βιώσαμε επανειλημμένως τη χρονιά που πέρασε.

Σταμάτα πια μ' αυτό το έξυπνο το κινητό σου. Τι; Βλέπεις τα βίντεο με τα περισσότερα ελληνικά κλικ για το 2012; Σ' έχει συγκινήσει αυτή η απρόσμενη επιτυχία του φτωχόπαιδου με το επίθετο που βγαίνει από το όνομά του. Παντελής Παντελίδης. Δέκα εκατομμύρια προβολές έχουν τα σουξέ του. Μια Ελλάδα ολόκληρη επικέντρωσε την προσοχή της, τούτες τις κρίσιμες για το Έθνος ώρες, στο σαγηνευτικό ήχο που προκαλεί η γυμνή πατούσα του καλλιτέχνη στο κρύο πλακάκι του δωματίου του, καθώς δίνει το ρυθμό του εθνικού ξεφαντώματος. Μπορεί να χάθηκες κι εσύ μέσα στην αμορφωσιά, μπορεί η χώρα σου να γέμισε μ' αβγά, μπορεί να νιώθεις ασφαλής μαζί τους, μα σε ρωτάω εσύ καθορίζεις τη ζωή σου; Δεν χαμπαριάζετε, σου λέω.

Τόσο αντικειμενικά στο λέω.

Κακώς Κείμενα