Είχα ακούσει κάποτε μια ιστορία ενός τύπου που είχε εξάρτηση από τον τζόγο και για να έχει λεφτά να συνεχίζει, έκανε ληστείες. Μέχρι που τον έπιασαν μετά από μια ένοπλη ληστεία σε τράπεζα. Καταδικάστηκε για τρείς-τέσσερις ληστείες και μπήκε φυλακή. Έμεινε εκεί καμιά πενταετία και εδώ και κάποια χρόνια είναι ελεύθερος. Δεν είδες ποτέ φωτογραφία του, μάλλον δεν άκουσες ποτέ και τίποτα γι’ αυτόν.

Έπιασαν τέσσερα παιδιά από 20 ως 25 για ληστεία τράπεζας στην Κοζάνη. Τους έδωσαν τόσο ξύλο που τους παραμόρφωσαν και μετά έβγαλαν τις φωτογραφίες τους στο σάιτ της αστυνομίας. Οι φωτογραφίες τους και τα ονόματα τους φιγουράρουν στα δελτία ειδήσεων και σε όλες τις σελίδες στο ίντερνετ. Το θέμα δεν είναι η ληστεία, το θέμα είναι πως είναι αναρχικοί. Στην εποχή του Δένδια, του Σαμαρά και του Φαήλου Κρανιδιώτη οι αναρχικοί είναι ο εχθρός. Το έλεγαν στην προεκλογική τους εκστρατεία, το κάνουν πράξη εδώ και μήνες.

Ζούμε στη χώρα που οι άνθρωποι τρώνε ξύλο και διαπομπεύονται από την αστυνομία για τις πολιτικές τους πεποιθήσεις. Ζούμε στη χώρα που η αστυνομία δένει πισθάγκωνα 20χρονα, τους φοράει κουκούλα και τους βαράει για ώρες. Ζούμε στη χώρα που δημοσιεύονται φωτογραφίες με πρησμένα και μελανιασμένα μάτια από το ξύλο της αστυνομίας. Ζούμε στη χώρα που η αστυνομία επεξεργάζεται τις φωτογραφίες με τα μελανιασμένα από το ξύλο πρόσωπα, για να μπορούν να αναγνωρίζονται, λέει ο Υπουργός της Προστασίας του πολίτη στα δελτία ειδήσεων.

Ζούμε στη χώρα που ο δημοσιογράφος δηλώνει ανοιχτά πως αυτοί που ληστεύουν με καλάσνικοφ χρήζουν σφαλιάρων. Ζούμε στη χώρα που οι βασανισμοί αμφισβητούνται ή επικροτούνται. Ζούμε στη χώρα που η αστυνομία πολεμάει τους αναρχικούς και όχι τους φασίστες. Ζούμε στη χώρα που αυτοί που ληστεύουν είναι χειρότεροι από αυτούς που σφάζουν και βασανίζουν. Ζούμε στη χώρα που ο φούρναρης της Σαλαμίνας εκτελεί το έργο της αστυνομίας. Ζούμε στη χώρα των ελεύθερων βασανιστών. Ζούμε στη χώρα που επιβαρυντικό στοιχείο είναι να είσαι φίλος με τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο και όχι συνάδελφος του Κορκονέα.

Ζούμε στη χώρα που δεν την πληρώνει ποτέ αυτός που φταίει αλλά αυτός που αποφάσισαν. Ζούμε στη χώρα που τα ατομικά και ανθρώπινα δικαιώματα καταπατούνται καθημερινά χωρίς κανένας από τους υπαίτιους να την πληρώνει. Ζούμε στη χώρα που οι γονείς παιδιών ίδιας ηλικίας με αυτά που βασανίστηκαν, επικροτούν τη δράση της αστυνομίας.

Δεν έχουμε χούντα γράφουν και ξαναγράφουν. Τσαντίζονται όταν χρησιμοποιείς τη λέξη, εμείς είμαστε ευρωπαίοι, εμείς μιλάμε για ανάπτυξη και έχουμε ευρώ. Δεν είμαστε φασίστες, δεν είναι νεοναζί. Στη χώρα του ήλιου και της θάλασσας είναι όλα μεμονωμένα περιστατικά. Καταδικάζουμε τη βία από όπου κι αν προέρχεται εκτός της αστυνομίας. Βία είναι μόνο αυτή των κουκουλοφόρων στις διαδηλώσεις και των αναρχικών στις καταλήψεις. Τα υπόλοιπα είναι απλά το αναγκαστικό έργο της αστυνομίας προκειμένου να διατηρήσει την τάξη και να πολεμήσει την ανομία.

Δεν τη θέλω τη χώρα σας, δε σας θέλω για συνανθρώπους μου, δεν ανήκω πουθενά και σε καμία χώρα που άνθρωποι βασανίζονται για αυτά που πιστεύουν, δεν ανήκω πουθενά και σε καμία χώρα που άνθρωποι βασανίζονται. Μας σπρώχνουν ολοκληρωτικά στην πόλωση, μας χωρίζουν, θέλουν να σφαχτούμε μεταξύ μας για να μπορέσουν να πουλήσουν τις παραλίες σας πιο φτηνά στο Κατάρ. Δε νοιάζονται για σας, τα παιδιά σας, τους γονείς σας. Αν έχει ξεμείνει έστω και ένα δείγμα αξιοπρέπειας και σεβασμού προς την ανθρώπινη ζωή τότε οφείλεις να αντισταθείς σε αυτό που συμβαίνει γύρω σου. Δε συμβαίνει μακριά σου, δεν συμβαίνει αλλού. Συμβαίνει εδώ, τώρα και έχει ως στόχο εσένα. Εσένα. Θυμώνεις ή έχεις συνηθίσει;

mpananas