Ο εκφασισμός της κοινωνίας κτίζεται σήμερα στη χώρα μας μεθοδικά με δύο τρόπους: την επιλεκτική οικονομική πολιτική και την επιλεκτική αστυνομική βία...

Η οικονομική πολιτική είναι επιλεκτική διότι φορολογώντας αβάστακτα από ανύπαρκτα μέχρι μεσαία εισοδήματα, στην πραγματικότητα φορολογεί αυτούς που δεν μπορούν να πληρώσουν και δεν φορολογεί αυτούς που μπορούν να πληρώσουν. Αυτή η πολιτική εφαρμόζεται παρότι γεννά την απόγνωση στους φορολογούμενους και την αστοχία στους στόχους. Και εφαρμόζεται διότι τελικά δεν αποσκοπεί στην ανάταξη της διαλυμένης κοινωνίας αλλά στην φτωχοποίηση και μέσα από αυτήν στην χειραγώγηση του ανθρώπινου δυναμικού.

Η αστυνομική βία είναι επιλεκτική διότι στρέφεται σχεδόν αποκλειστικά εναντίον του αντιεξουσιαστικού χώρου και της αριστεράς ενώ πολιτικά αδικήματα που αμφισβητούν τον κοινοβουλευτισμό και ποινικά αδικήματα που αμφισβητούν την τάξη και τα ανθρώπινα δικαιώματα διαπράττονται κατά συρροήν και από τον χώρο της ακροδεξιάς. Αυτή η επιλεκτικότητα οδηγεί στην αποποινικοποίηση της παραβατικότητας της ακροδεξιάς βίας και στη δαιμονοποίηση της ακροαριστερής βίας, χωρίς όμως να συνδέεται απλά με θέματα αστυνομικής αυθαιρεσίας ή με τις σχέσεις αστυνομίας και ΧΑ. Και αυτή η επιλεκτικότητα είναι θέμα πολιτικό.

Και στα δύο πρόσωπα του εκφασισμού η επιλεκτική εφαρμογή του νόμου με ταξικά και ιδεολογικά κριτήρια παρότι προάγει το αίσθημα της αδικίας και της ανομίας, ωστόσο εξυπηρετεί τον πολιτικό σχεδιασμό των κυβερνώντων. Η επιλεκτική αστυνομική βία χρησιμοποιείται σαν πολιτικό μέσο για την αναμόχλευση του μίσους ανάμεσα στις ακροαριστερές και ακροδεξιές δυνάμεις έτσι ώστε να δημιουργηθεί πολιτική αστάθεια, η οποία θα λειτουργεί σαν το δικαιολογημένο άλλοθι στους δανειστές για την καθυστέρηση των μεταρρυθμίσεων και την έλλειψη οικονομικών αποτελεσμάτων και για την οποία όλη η ευθύνη θα ρίχνεται άμεσα στο χώρο των αντιεξουσιαστών και έμμεσα της αριστεράς που τους καλύπτει. Και βέβαια η προπαγάνδα των πρόθυμων ΜΜΕ θα συνδράμει, όπως πάντα, με το αζημίωτο.

Ο ακροδεξιόστροφος κ. Σαμαράς και οι συνεργάτες του παίζουν με τη φωτιά. Πιθανόν να μην τους απασχολεί επειδή κάπου αισθάνονται ήδη πολιτικά καμένοι και έτσι να θέλουν να κάνουν τη δική τους ανικανότητα και ανευθυνότητα, μοίρα της χώρας. Και μην έχοντας πια άλλες επιλογές, να δουλεύουν συνειδητά προς όφελος της ΧΑ. Ένα σενάριο απόλυτου τυχοδιωκτισμού της εξουσίας. Συρόμενη σε πράξεις παρορμητικές που αγνοούν την μεταπολεμική ιστορία της χώρας. Και τον χρόνο που κερδίζει να τον γεμίζει με περισσότερο εκφοβισμό του φορολογούμενου πολίτη. Σαν να του σιγοψιθυρίζει πίσω από μία ακόμη επιλεκτική φωτογράφηση ενός κακοποιημένου αντιεξουσιαστή: «νοικοκύρη κοίτα τι θα πάθεις, αν μου αντισταθείς».


Δ. Τρικεριώτης