Τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και οι τίτλοι των δελτίων ειδήσεων τα τελευταία χρόνια ουρλιάζουν με μανία πως «έχει αυξηθεί η εγκληματικότητα», επιπλήττοντας την Aστυνομία και την κυβέρνηση γενικότερα, για «ανυπαρξία» και «ελλιπή παρουσία»! Ζητάνε περισσότερη αστυνόμευση και σεκιουριτάδες, περισσότερες κάμερες, περισσότερο έλεγχο και «ασφάλεια» και επιχειρούν να βάλουν στο υποσυνείδητο του καθενός την ιδέα ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή, έτσι απλά και απ’ το πουθενά, να μπουκάρει ένας «περίεργος» στο σπίτι του και να τον δολοφονήσει... Σκοπός τους είναι ο πολίτης να φτάσει να ζητάει από μόνος του περισσότερη «ασφάλεια»...

Κάποια ληστεία σε τράπεζα, μια συγκρουσιακή διαδήλωση, η κλοπή ενός λαχειοπώλη και το ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ μαφιόζων της νύχτας, αραδιάζονται στην ίδια σελίδα, στο ίδιο ρεπορτάζ, στο ίδιο τσουβάλι γενικότερα, ώστε να ακολουθήσει η περίφημη «καταδίκη της βίας απ’ όπου κι αν προέρχεται». Η απόλυτη εξίσωση του τρόμου! Για τα Μ.Μ.Ε., οι μαζικές απολύσεις, τα βασανιστήρια των φυλακών, τα εργατικά «ατυχήματα», οι ολοένα αυξανόμενες επιθέσεις φασιστών σε μετανάστες και οι «σκούπες» που σκάνε πάνω τους, το άγριο ξύλο των ΜΑΤ, τα βυθισμένα καΐκια γεμάτα πρόσφυγες, το σύγχρονο σκλαβοπάζαρο κάθε στριπτιζάδικου και το εμπόριο ανθρώπων, οι νταβατζήδες, οι πρεζέμποροι, ο εκβιασμός του ενοικίου, η βία της ανεργίας, η κλοπή του «ελεύθερου» χρόνου μας, τα γεμάτα ψυχιατρεία, η μαζική κατάθλιψη, οι κάμερες, η εμπορευματοποίηση και αλλοτρίωση κάθε ανθρώπινης σχέσης και η απαξίωση οποιασδήποτε υποψίας φιλίας και αλληλεγγύης μεταξύ των ανθρώπων, δεν είναι βία. Δεν είναι καθημερινός και ολοκληρωτικός πόλεμος με στόχο τις ζωές μας. Είναι, απλά, άλλη μια... στατιστική. Καμιά φορά, ούτε καν...

Ψέματα, κακόγουστο θέαμα, βυζιά με σιλικόνη, καταναλωτικά όνειρα, άχρηστες πληροφορίες. Δεν είναι δυνατόν να έχει κανείς την οποιαδήποτε εμπιστοσύνη στους καναλάρχες και τους μεγαλοεκδότες. Είναι αυτοί που χρηματοδοτούν τα πολιτικά κόμματα, που κατέχουν σε συντριπτικό βαθμό τον πλούτο που παράγεται καθημερινά σ’ αυτήν τη χώρα.

Οι μεγαλοδημοσιογράφοι, οι τηλεστάρ και οι περισσότεροι ρεπόρτερ είναι απλά τα τσιράκια τους, οι «εργάτες της είδησης», που γλείφουν κάθε πρωί πολιτικούς, εισαγγελείς, υψηλόβαθμους αστυνομικούς και οικονομικούς μεγαλοπαράγοντες για να τους «σφυρίξουν» κανένα «αποκλειστικό»... Όταν όμως κάποιοι απεργοί διαδηλώσουν βίαια την οργή τους ενάντια στο καθημερινό τους ξεζούμισμα, είναι «κακοί». Όταν οι φτωχοδιάβολοι των φυλακών και οι εξαθλιωμένοι μετανάστες εξεγερθούν, με πρόταγμα την αξιοπρέπειά τους, είναι «επικίνδυνοι» και «λαθραίοι». Όταν οι πουτάνες επιτεθούν στον νταβατζή τους, είναι «φόνισσες», όταν οι «τρελοί» το σκάσουν απ’ αυτές τις αποθήκες ψυχών που αποκαλούνται «ψυχιατρεία», είναι «δημόσιος κίνδυνος». Όταν διαδηλωτές κάψουν μια κάμερα παρακολούθησης ή επιτεθούν σε μια τράπεζα, είναι «κουκουλοφόροι» και «τρομοκράτες». Όταν κάποιοι άλλοι μπουν και κατοικήσουν σε εγκαταλελειμμένα σπίτια, είναι «έμποροι όπλων και ναρκωτικών - εν δυνάμει τρομοκράτες»!

ΑΥΤΗ είναι η «αλήθεια» των καθεστωτικών Μ.Μ.Ε.. Γιατί, αυτήν την «αλήθεια» επιτάσσει το συμφέρον των αφεντάδων μας. Η γλώσσα της κυριαρχίας, που ξερνάει δηλητήριο. Τίποτα περισσότερο, και τίποτα λιγότερο…

Η πληροφόρηση, φυσικά, παραμένει παρ’ όλα αυτά θεμέλιος λίθος για οποιονδήποτε θέλει να υπάρχει ενεργητικά σε αυτήν την κοινωνία. Γι’ αυτό και είναι εγκληματική αμέλεια να επιτρέπουμε στους επαγγελματίες ψεύτες να παίζουν χωρίς αντίπαλο. Σαν απάντηση, χρειάζεται η «επίθεση», ηθική-αξιακή, ενάντια στα υπάρχοντα αστικά Μ.Μ.Ε., και η δημιουργία ελεύθερων δομών και υποδομών αντι-πληροφόρησης, καθώς και η συνεχής βελτίωση και στήριξη των ήδη υπαρχόντων.

Αυτό σημαίνει να βρεθούν τρόποι ανάδειξης στον κόσμο, των ζητημάτων που οι εργαζόμενοι και καταπιεζόμενοι θεωρούν σημαντικά και ουσιώδη, από τη δική τους σκοπιά. Δρώντας αυτο-οργανωμένα και με μόνο κίνητρο την επιθυμία για άμεση επικοινωνία και ελευθερία, πετυχαίνουμε να γλυτώσουμε τη μεγάλη παγίδα της... «διαμεσολάβησης», που διαστρεβλώνει τα πάντα! Τα καθημερινά γεγονότα διαμεσολαβούνται από τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα των ιδιοκτητών Μ.Μ.Ε., από τις διαπλεκόμενες σχέσεις εξουσίας και ιεραρχίας μέσα στα ίδια τα Μ.Μ.Ε. και φυσικά, από το αντίτιμο που κάποιος καταβάλλει για να καταναλώσει αυτήν την... «ενημέρωση», που αντανακλά σε όλες τις παραπάνω διαμεσολαβήσεις! Δισεκατομμύρια ευρώ, χιλιάδες ωρών τηλεοπτικού χρόνου και διαφημίσεων, τόνοι μελάνης, όλα αναλωθέντα σε θέματα που όχι απλά δε μας αφορούν, αλλά είναι παραπλανητικά. Εξάλλου, το 95% των πληροφοριών που διοχετεύουν τα καθεστωτικά μέσα, είναι άχρηστες πληροφορίες, έτοιμο σκουπιδοφαγητό για τον εγκέφαλο. Τα McDοnald’s του μυαλού... Μέσα από τον ενημερωτικό λάκκο των λεόντων…