Αν ήμαστε στη γερμανική πόλη, βέβαια, θα είχαμε να ασχοληθούμε με το ελληνικό λόμπι (Ελίνα Ψύκου, Θάνος Αναστόπουλος, Χάρης Πατραμάνης, Χριστίνα Κουτσοσπύρου και Αράν Χιους, που συμμετέχουν με τις ταινίες τους στο Forum), αλλά μέχρι να προβληθούν στην Ελλάδα θα πρέπει να κάνουμε υπομονή. Για κάτι ξεχωριστό και προκλητικό προτιμήστε τον «Παράδεισο του έρωτα» του ιδιαίτερου Ούλριχ Ζάιντλ. Αν σας αρέσουν τα μιούζικαλ, μπορείτε να δοκιμάσετε τους «Αθλιους», αλλά ακόμα κι αν αγαπάτε τους Μπρους Γουίλις και Τζον Μακλέιν το «Πολύ σκληρός για να πεθάνει σήμερα» μάλλον θα σας απογοητεύσει.

Οι άθλιοι / Les miserables

Του Τομ Χούπερ.
Με τους Χιου Τζάκμαν, Ράσελ Κρόου, Αν Χάθαγουεϊ, Αμάντα Σέιφριντ, Σάσα Μπάρον Κόεν.
Μιούζικαλ / 2012 / Βρετανία
Το ότι κατάφερα και είδα ολόκληρους τους «Αθλιους» στις δυόμισι ώρες που διαρκούν -ενώ ανήκω σε αυτούς που ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ τα μιούζικαλ- ίσως σημαίνει κάτι. Ισως δηλαδή η μεταφορά του λογοτεχνικού αυτού έπους να τα βγάζει πέρα στη μουσικοχορευτική εκδοχή του. Ισως, από την άλλη, να σημαίνει ότι κάποια πράγματα έχω μάθει να τα αντέχω. Η αλήθεια είναι πως όλοι προσπαθούν πολύ: οι ηθοποιοί, οι σκηνογράφοι, οι χορογράφοι, οι μουσικοί (ο σκηνοθέτης όχι τόσο πολύ). Ολη αυτή η προσπάθεια και όλα αυτά τα χρήματα και όλο αυτό το μέγεθος όμως δεν καταφέρνουν ούτε στο παραμικρό να αποδώσουν το μεγαλείο και το συναίσθημα του πρωτότυπου κειμένου, όσο δακρύβρεχτα κι αν είναι τα λόγια και κλαμένα τα πρόσωπα. Μιλώντας για λόγια συγκεκριμένα -και αυτό δυστυχώς έχει να κάνει με τη συνθήκη του είδους του μιούζικαλ-, οι στίχοι των τραγουδιών είναι τόσο κυριολεκτικοί και προφανείς (ο ένας ομολογεί ότι νιώθει ντροπή εδώ, ο άλλος λέει για τον θυμό του λίγο παραπέρα, η τρίτη παραπονιέται για τον οδυρμό της κάπου εκεί κάτω) που η απλοϊκότητά τους συμβιβάζει κάθετα τον στόχο τους. Δεν ταυτίζεσαι ούτε με την κρίση του Γιάννη Αγιάννη, ούτε με την απόγνωση της Φαντίν (και εδώ το ανέμπνευστο καδράρισμα δεν βοηθά ούτε τους ηθοποιούς ούτε εμάς). Κι αν συγκινείσαι καμιά φορά, τελικά καταλήγω στο ότι έχει να κάνει μόνο με την κορύφωση της μουσικής και τη γνώση βασικών ιστορικών γεγονότων και της σημασίας τους (βλέπε Γαλλική Επανάσταση).




Πολύ σκληρός για να πεθάνει σήμερα / A Good Day To Die Hard

Του Τζον Μουρ.
Με τους Μπρους Γουίλις, Τζάι Κόρτνεϊ, Σεμπάστιαν Κοχ.
Περιπέτεια / 2013 / ΗΠΑ

Η πέμπτη απόπειρα του Μπρους Γουίλις να τα φέρει όλα πάνω κάτω ως αδίστακτος Τζον Μακλέιν, αυτή τη φορά ενώ προσπαθεί να σώσει τον γιο του από τους Ρώσους στη Μόσχα, δεν προσφέρει καμία από τις χαρές των προηγούμενων ταινιών. Κάποια στιγμή ένας Ρώσος κακός τον κοροϊδεύει λέγοντάς του ότι «Εδώ δεν είναι πια 1986». Το «Πολύ σκληρός για να πεθάνει σήμερα» μοιάζει όμως να έχει ξεπηδήσει κατευθείαν από τη δεκαετία του ’80, με όλους τους συνειρμούς που κουβαλά αυτό για τον γραφικό διάλογο και την ακόμα πιο γραφική προπαγάνδα του - με τρομερή προχειρότητα όμως και καμία γοητεία.




Παράδεισος του έρωτα / Paradise: Love

Του Ούλριχ Ζάιντλ.
Με τους Μαργκαρέτε Τίζελ, Πίτερ Καζούνγκου.
Δραματική / 2012 / Αυστρία - Γερμανία - Γαλλία
Ακόμα και σε αυτή την πιο αδύναμη αναλογικά ταινία του Ούλριχ Ζάιντλ («Import Export») είναι αδύνατο να μη νιώσεις την επώδυνη δύναμη του σινεμά του. Η αμηχανία πρωταγωνιστεί στην ιστορία μιας παχουλής μεσήλικης Αυστριακής, η οποία κάνει σεξοτουρισμό στην Κένυα. Ο Ζάιντλ συνεχίζει να προγκά την ψυχοσύνθεση του Δυτικού Ευρωπαίου: την υποκρισία, τη μοναξιά, την εκμετάλλευση, την ψευτο-ανωτερότητα, τη βλακεία - χωρίς να κουνά βλέφαρο. Λέει πολλά, αλλά αυτή τη φορά, μαζί με τη χαλάρωση των αυστηρών πλάνων και των μακροσκελών σεκάνς του, χαλαρώνει λίγο και την κρίση του και ξεχειλώνει την ιστορία του με περιττές επαναλήψεις. Και πάλι, όμως, το ζουμί είναι εκεί, και είναι καυτό.





Η αγάπη έρχεται στο τέλος / Love In The End

Του Βασίλη Κεχαγιά.
 Με τους Τζωρτζίνα Λιώση, Λεωνίδα Καλφαγιάννη, Κατερίνα Γερονικολού, Πάνο Βλάχο.
Κομεντί / 2013 / Ελλάδα
Τρεις διαφορετικές ερωτικές ιστορίες γυρισμένες σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ρόδο και Κωνσταντινούπολη.

Το χειρόγραφο της Σαραγόσα / The Saragossa Manuscript
Του Βόιτσεκ Χας.
Με τους Ζμπίγκνιεφ Τσιμπούλσκι, Ιγκα Τσεμπρίνσκα.
Δραματική / 1965 / Πολωνία
Πρώτη φορά στην Ελλάδα προβάλλεται το οργιώδες «Χειρόγραφο της Σαραγόσα», το οποίο ο «Guardian» περιγράφει πώς θα έμοιαζε η «Εβδομη σφραγίδα» αν την είχε σκηνοθετήσει ο Αλεχάντρο Γιοντορόφσκι. Μια περιπέτεια που εκτυλίσσεται την περίοδο των Ναπολεόντειων Πολέμων και ακολουθεί τα λαβυρινθώδη και σχεδόν σουρεαλιστικά ταξίδια ενός στρατιωτικού.

Πηγή: protothema