Η κατάσταση είναι τόσο σοβαρή που δε μπορούμε να γελάμε. Δεν επιτρέπεται να γελάμε. Θα μπορούσαμε να έχουμε μια κακή κυβέρνηση. Τόσες έχουν περάσει άλλωστε. Μια ακόμα θα μας πείραζε; Από ένα σημείο και μετά όμως το πράγμα αρχίζει να χάνει και την όποια αξία του. Τα πράγματα είναι απλά και ξάστερα πια. Δεν έχουμε να κάνουμε με πολιτικούς. Καλά θα κάνουν να το βάλουν στο μυαλό τους όσοι τους αντιπολιτεύονται. Δε μπορείς να κάθεσαι πλέον στο ίδιο τραπέζι και να κάνεις συζήτηση με αυτούς που συγκροτούν την κυβέρνηση του τόπου σήμερα. Υποτιμάς τη δική σου νοημοσύνη αλλά και τη νοημοσύνη των όποιων πολιτών παρακολουθούν αποσβολωμένοι αυτές τις εκπομπές. Λέμε των όποιων γιατί ως γνωστό η συντριπτική πλειονότητα ασχολείται με τα τούρκικα σίριαλ, τις εκπομπές μαγειρικής και το ποιος χώρισε με ποια από τον χώρο της «show-biz». Αυτό που συμβαίνει είναι τραγικό. Ξεπερνά τα όρια κάθε επιστημονικής φαντασίας.



Από που να αρχίσουμε; Από τον έναν που δε θέλει να πηγαίνει σε επιτροπές γιατί δεν έχει καμιά διάθεση να πάει στο Πανεπιστήμιο στα γεράματα; Φυσιολογικό από τη μια πλευρά. Συμπαθέστατος είναι. Μπορείς να πιείς μαζί του αρκετά τσίπουρα και να συζητήσεις για γυναίκες, για μπάλα, για το αν πετά ο γάιδαρος. Μέχρι εκεί είναι. Δε μπορείς να συζητήσεις για πολιτική. Δε φταίει αυτός. Φταίνε αυτοί που τον έβαλαν σε ένα ψηφοδέλτιο αλλά και αυτοί που έβαλαν σταυρό δίπλα στο όνομά του. Πάμε παρακάτω. Να συζητήσεις μήπως για αυτόν που βγαίνει και δηλώνει(το ακούσαμε έκπληκτοι χθες σε πρωινή εκπομπή) ότι θα πρέπει να πάψει να υπάρχει ιδιοκατοίκηση στην Ελλάδα; Δεν υπάρχει, έλεγε αυτός ο απίθανος τύπος, τέτοιο ποσοστό ιδιοκατοίκησης στην Ευρώπη. Ο συγκεκριμένος βέβαια είναι γόνος πολιτικού τζακιού και έχει αρκετά ακίνητα στην κατοχή του έστω και αν δε δούλεψε ποτέ για να τα αποκτήσει. Τον κόπο του πατέρα του δεν τον σκέφτηκε άραγε; Αυτό δε το πράγμα με το αναφερόμαστε στο τι υπάρχει και τι δεν υπάρχει στην Ευρώπη έχει καταντήσει κουραστικό για να μην πούμε κάτι χειρότερο.



Να ασχοληθείς μήπως με τον πρώην του ΙΟΒΕ; Θα συνεχίσει λέει την πολιτική του και αυτά που είναι να πάρει θα τα πάρει από αυτούς που όλοι ξέρουμε. Αλήθεια με εκείνα τα μπιλιετάκια τι έγινε; Ακόμα ταχυδρομούνται; Να συνεχίσουμε με τον άλλο τον απίθανο που δήλωσε ότι θα λογαριαστούμε με την Μεταπολίτευση; Τι είναι ο κύριος; Άστο να ξεχαστεί καλέ μου άνθρωπε που θέλεις και να λογαριαστείς. Τι είσαι; Με ποιους θα λογαριαστείς; Με τους πολίτες; Ποιον απειλείς; Κοίτα να πιάσεις κανέναν εγκληματία για να μπορεί να κοιμάται ο κόσμος ήσυχος τα βράδια. Μπορείς έστω και αυτό το στοιχειώδες να κάνεις; Κάνε το και άσε τα υπόλοιπα.



Πάμε παρακάτω. Να ασχοληθείς με ποιους; Με αυτούς που σήμερα είναι στο φερόμενο και ως «ΠΑΣΟΚ» και δε γνωρίζουν καν το τι ήταν η 3η Σεπτέμβρη; Να ασχοληθείς με αυτούς που φέρονται ως ανεξάρτητοι βουλευτές και «ιδρύουν» κόμματα αλλά ψηφίζουν οτιδήποτε φέρει μπροστά τους η κυβέρνηση; Με ποιους μέσα από το «ΠΑΣΟΚ» να ασχοληθείς; Έχουν καμιά σχέση με την πολιτική; Ξέρουν τι είναι; Αμφιβάλλουμε. Να ασχοληθείς με τους «υπεύθυνους αριστερούς» της μπριγιαντίνης και του «ανανεωτισμού» που βρίζουν τον Καραμανλή, καταπίνουν την κάμηλο και χασκογελούν στα τηλεπαράθυρα γιατί πήραν αυτό που ήθελαν; Με ποιον αλήθεια να ασχοληθείς; Με αυτόν που νομίζει ότι είναι ακόμα στο «Μπράβο καλώς ήλθατε»; Να ασχοληθείς με τον βιβλιοπώλη; Με τον πολεμικό ανταποκριτή; Με το Δίκτυο 21; Να ασχοληθείς με όλους αυτούς που το παίζουν νεοφιλελεύθεροι και βρίζουν το Κράτος την ίδια στιγμή που είναι κρατικοδίαιτοι; Πόσους ακόμα πρέπει να αναφέρουμε;



Το θέμα είναι ότι αυτοί δεν είναι καν πολιτικοί. Όλη αυτή η επικίνδυνη «παιδική χαρά» βέβαια πήρε 48% στις πρόσφατες εθνικές εκλογές. Το έχουμε ξαναπεί άλλωστε και αυτό δεν αλλάζει. Ας μη διαμαρτύρονται λοιπόν κάποιοι. Ακόμα και τώρα στις δημοσκοπήσεις συνεχίζουν να τους στηρίζουν. Καλά κάνουν. Δημοκρατία έχουμε. Τυπικά τουλάχιστον. Το παραμύθι όμως τελείωσε. Όταν κάνεις κάτι πρέπει να υπολογίζεις και τις συνέπειες. Και τις μικροκαταθέσεις (αν έχουν ακόμα) θα τους πάρουν και τις συντάξεις και τα σπίτια θα τα πάρουν. Ποιοι; Αυτοί που ψήφισαν. Να υπολογίζουν ότι και τα παιδιά τους θα εξακολουθήσουν να είναι άνεργα και θα μαραζώνουν στην καλύτερή τους ηλικία αλλά και ούτε θα τα βλέπουν γιατί πολλά από αυτά τα παιδιά μη μπορώντας να αντέξουν την αρρώστια θα φεύγουν για το εξωτερικό ρίχνοντας πίσω τους κυριολεκτικά μαύρη πέτρα. Ας συνεχίσουν λοιπόν να βρίζουν όσους απεργούν, όσους αντιδρούν, όσους υψώνουν ανάστημα και πολιτικό λόγο με επιχειρήματα. Ας συνεχίσουν να βρίζουν τα νέα παιδιά που τα κατηγορούν ότι είναι «άχρηστα» ή βίαια. Το να αναρωτηθούν γιατί έφτασαν ως εδώ ποτέ δεν το σκέφτηκαν. Τους έλεγαν πάντα «μη μιλάς, μη βλέπεις, μην ακούς, κάνε τη δουλειά σου και άσε τους άλλους». Τώρα τι γίνεται; Τώρα που δεν έχουν δουλειά, που δε βλέπουν φως, δε βλέπουν διέξοδο; Τώρα τι θα τους πουν; Ότι έκαναν λάθος; Μήπως θα τα στείλουν στις τάξεις των νεοναζί για να τιμωρήσουν τους πολιτικούς που οι ίδιοι ψήφιζαν με μανία; Αυτή είναι η λύση; Αυτή τη Δημοκρατία θέλουν (αν τη θέλουν τελικά) ; Καλούν τα παιδιά τους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα; Οι ίδιοι δε θα πληρώσουν ποτέ τον «λογαριασμό»;



Ξέρουμε. Πάντα φταίνε οι άλλοι. Οι ίδιοι που ξημεροβραδιάζονταν έξω από τα πολιτικά γραφεία για ένα ρουσφέτι δε φταίνε. Μάλιστα. Μήπως θα πουν στα παιδιά τους ότι η λύση είναι να στέκονται στα συσσίτια ή στη δωρεάν διανομή τροφίμων; Αυτό που είδαμε χθες στα κανάλια με εικόνες Κατοχής; Αυτή είναι η λύση; Αυτή μάλλον. Με ευκολία κάποιοι προτιμούν να κατακλύζουν το κέντρο της Αθήνας και να ζητούν ελεημοσύνη παρά να βγουν στους δρόμους με αξιοπρέπεια και να διεκδικήσουν μια καλύτερη ζωή. Μια ανθρώπινη ζωή. Δεν τους λυπόμαστε. Αυτό τους αξίζει. Ένα μόνο θα πούμε. Οι πραγματικά φτωχοί και πεινασμένοι δεν ήταν χθες στο κέντρο της Αθήνας. Αυτοί έχουν αξιοπρέπεια. Οι φτωχοί και οι πεινασμένοι δεν έχουν καθαρά και σιδερωμένα ρούχα και γυαλιά ηλίου ούτε και κάθονται ατελείωτες ώρες στις ουρές για ελεημοσύνη. Είναι όλη μέρα στο δρόμο, προσπαθούν έντιμα να κάνουν ένα μεροκάματο, γυρνούν με ένα καροτσάκι στις γειτονιές και μαζεύουν ότι οι αστοί θεωρούν παλιό και άχρηστο, τρώνε από τους κάδους. Στις τηλεοπτικές κάμερες πάντως δεν πάνε.

Εκεί πάνε αρκετοί που ψήφισαν την τρικομματική, η οποία τους εξαθλιώνει αλλά συνεχίζουν να τη στηρίζουν. Μετά γυρίζουν στο σπίτι τους (αν έχουν), ανοίγουν την τηλεόρασή τους( από αυτή έχουν και μάλιστα plasma), βλέπουν ότι τηλεσκουπίδι υπάρχει και μετά καταπίνουν αμάσητη όλη την προπαγάνδα που τους σερβίρουν οι πραγματικοί τρομοκράτες της ζωής μας. Αυτό κάνουν. Αυτή είναι η επιλογή τους. Έχουν μάθει να είναι επιταγμένοι. Έχουν μάθει να είναι το ίδιο και το αυτό με αυτούς που ψηφίζουν. Με μια διαφορά. Μεγάλη διαφορά. Αυτοί πια είναι εξαθλιωμένοι και εγκεφαλικά νεκροί ενώ αυτοί που ψηφίζουν πάμπλουτοι, πανέξυπνοι και άριστοι γνώστες της ψυχολογίας των μαζών. Εμείς απλά τους υπενθυμίζουμε τους παρακάτω στίχους: «Στη δικιά μας κοινωνία ζούσαμε άλλη αγωνία, μην πας στη Γερμανία. Πες μου τι θα κάνεις τώρα έτσι που σε καταντήσαν πατρίδα σερβιτόρα. Στα σκυλάδικα χορεύεις μες στη νύχτα ταξιδεύεις, ταυτότητα γυρεύεις…»