Η κρίση εγκλωβίζει διαλυμένα ζευγάρια να παραμένουν μαζί και εμποδίζει αγαπημένα ζευγάρια να μείνουν μαζί.
Αυτό είναι και το μέγιστο έγκλημα που υφίσταται η κοινωνία μας.
Δεν ορίζουμε πια τις ζωές μας.

Ένας φίλος, εκεί γύρω στα 30, έχει μείνει άνεργος, άνεργη κι η αγαπητικιά του.
Μου 'λεγε προχθές ότι θα χωρίσουν όπου να 'ναι, γιατί δεν μπορούν, λέει, να μείνουν μαζί, να παντρευτούν, να κάνουν παιδιά.

Εγώ -βλακωδώς ίσως- επέμενα ότι μπορούν να κάνουν λίγη ακόμη υπομονή, γιατί το πιστεύω πράγματι ότι δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να επιτρέψουμε στην κρίση να καθορίσει με ποια γυναίκα θα μοιραστούμε τα χρόνια της ζωής μας.

"Δεν μπορεί, του έλεγα, να διαλυθεί ένα ωραίο κι αγαπημένο ζευγάρι λόγω ανεργίας και ανέχειας.
Αυτό δεν το θέλει κανένας θεός".
Αυτός όμως επέμενε: "και τί να κάτσει να κάνει μαζί μου, ρε; Να τρώμε αγάπη; Δεν τρώγεται η ρουφιάνα! Ή μήπως να πηδιόμαστε στα παρκάκια και στις παραλίες αφού δεν έχουμε ούτε κεραμίδι να μείνουμε από κάτω, ούτε πάπλωμα να σκεπαστούμε; Και τα παιδιά τί θα τα ταΐζουμε; Έρωτα;"
Επέμεινα στην άποψη πως οφείλουν να κάνουν υπομονή.
Γιατί, έλεγα η αγάπη τρέφει και το ζευγάρι και τα παιδιά.
Συναισθηματικά επέμεινα.
Γιατί, με τη λογική μου (κι ας μην του το παραδέχτηκα) καταλάβαινα πως είχε δίκιο.
Κι αυτό είναι το χειρότερο: ότι είχε δίκιο.


Μας έχουν διαλύσει τις ζωές.
Μας κατέστρεψαν.
Κι αυτές οι πληγές δε θα επουλωθούν με τίποτα.

Πώς να γιατρευτεί η πληγή του φίλου μου, όταν σε είκοσι χρόνια από τώρα, συναισθηματικά άδειος, θα αναρωτιέται γιατί... και ποιος όρισε τη ζωή του μακριά από την αγαπημένη του;
Ποιος τον εξόρισε σε μια συμβιβασμένη αγκαλιά;
Ποιος εξόρισε εκεί και την αγαπημένη του;
Ποιος υψώνει κυκλώπεια τείχη στην αγάπη;

Ποιος με την, "ελέω Θεού", εξουσία του ανατρέπει ολόκληρες ζωές, ξεθεμελιώνει σπίτια, καταδυναστεύει έρωτες, ξεριζώνει έμβρυα, σφίγγει θηλειές, οπλίζει περίστροφα, μαυρίζει το παρόν και υπονομεύει το μέλλον μας;

Ποιος καριόλης επενδυτής από τα άδυτα του κόσμου ορίζει ποια θα παντρευτούμε, με ποια θα ζήσουμε μαζί και με ποια θα κάνουμε μαζί παιδιά;
Με ποιο δικαίωμα;

Για κάποιους μες στον κόσμο είναι αργά (;)
Ποιος τη ζωή μας, ποιος την κυνηγά;




ΥΓ.: Τοπαραπάνω κείμενο αποτελεί διασκευασμένο σχόλιό μου σε υπέροχο κείμενο του φίλου Μαχαίρη

toixo-toixo