πολύ αργά...
Δεν είναι πια είδηση.
Ούτε
έχει κανένα νόημα να σταθώ στο εάν έπρεπε ή όχι να ασκηθεί βία στους
νεαρούς συλληφθέντες. Δεν έχει κανένα νόημα να εξηγήσω γιατί και πώς
συνέβη όλο αυτό. Δεν έχει επίσης κανένα νόημα να αποδοθούν "τα του
Καίσαρος τω Καίσαρι". Καμία σημασία πια δεν έχει εάν η Αστυνομία έγινε
εξπέρ στο photoshop, αν η μάνα ενός από τους συλληφθέντες είναι
"περήφανη" για το καλάσνικοφ του παιδιού της, ή αν η ποινικώς κολάσιμη
παραβατικότητα έχει φθάσει στο σημείο να ονομάζεται "κοινωνική
διαμαρτυρία" ή κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο.
Χαμένος κόπος και -κυρίως- χαμένος χρόνος.
Η
ελληνική πραγματικότητα της οικονομικής κρίσης έχει συνηθίσει τη βία.
Την αποδέχεται είτε ως "αναγκαίο κακό" ή ακόμα και ως "λύτρωση".
Και
κάπου πέρα απ'όλ'αυτά, βρισκόμαστε εμείς - εσύ - εγώ που παρακολουθούμε
τον κοινωνικό ιστό σιγά σιγά να ξεχειλώνει, ώσπου να έρθει και η δική
μας η σειρά. Και τότε, όταν θα έρθει εκείνη η ώρα, να είστε σίγουροι πως
ούτε εγώ θα βρίσκομαι μπροστά από ένα πληκτρολόγιο, ούτε κι εσείς θα
κάθεστε να ασχολείσθε με την οθόνη του υπολογιστή σας.
Γιατί τότε, θα είναι ήδη πολύ αργά για όλους μας.
Υπάρχει άραγε τρόπος να σταματήσει αυτή η κατηφόρα;
Ή
μήπως ήρθε η δική μας η σειρά να βιώσουμε τις απίστευτες εμφυλιακές
ιστορίες που ακούγαμε, όταν τότε στην Ελλάδα ήταν απόλυτα θεμιτό και
λογικό ο γείτονας να σκοτώνει τον γείτονα, ο συγγενής να σφάζει τον
συγγενή και οι κάθε είδους κομματάρχες/καπεταναίοι "να γράφουν τη δική
τους Ιστορία" στην πλάτη ανθρώπινων συνειδήσεων;
Αρνούμαι να δεχθώ μια τέτοια τραγική πιθανότητα.
Είναι
όμως υπαρκτή, μιας και όλες αυτές οι ιστορίες δεν έγιναν από κάποιους
"ξένους" που μιλούσαν άλλη γλώσσα, γεννήθηκαν, έζησαν και πέθαναν "κάπου
αλλού". Στην Ελλάδα έγιναν όλα.
Αλήθεια,
εμείς που γεννηθήκαμε κάπου μέσα στη δεκαετία του '70, έχουμε
συνειδητοποιήσει ότι οι γονείς των γονιών μας έζησαν έναν εμφύλιο;
Έχουμε συνειδητοποιήσει ότι δεν είναι δυνατόν όλοι ανεξαιρέτως να
υπήρξαν θύματα μιας γενικευμένης κοινωνικής αναταραχής; Έχουμε
συνειδητοποιήσει ότι μέσα μας ρέει το γονίδιο της βίας, που δεν δίστασε
να αιματοκυλήσει μια ολόκληρη χώρα;
Όχι. Δεν μπορεί.
Ένας εθνικός σπαραγμός δεν γίνεται από μόνος του.
Δεν είναι Πληγή του Φαραώ.
Κάποιοι σκότωσαν, κάποιοι βίασαν, κάποιοι έκαψαν, κάποιοι κρέμασαν.
Άνθρωποι με ονοματεπώνυμο τα έκαναν όλα αυτά.
Και δεν ήταν ούτε όλοι ήρωες, ούτε όλοι ιδεολόγοι.
Δεν είναι Πληγή του Φαραώ.
Κάποιοι σκότωσαν, κάποιοι βίασαν, κάποιοι έκαψαν, κάποιοι κρέμασαν.
Άνθρωποι με ονοματεπώνυμο τα έκαναν όλα αυτά.
Και δεν ήταν ούτε όλοι ήρωες, ούτε όλοι ιδεολόγοι.
Και , ναι, ας το πούμε κι αυτό :
Κάποιοι από όλους αυτούς, μπορεί να ήταν και συγγενείς δικοί σου.
(ναι, σε σένα το λέω κατάμουτρα.
σε σένα που διαβάζεις αυτές τις γραμμές).
Κάποιοι από όλους αυτούς, μπορεί να ήταν και συγγενείς δικοί σου.
(ναι, σε σένα το λέω κατάμουτρα.
σε σένα που διαβάζεις αυτές τις γραμμές).
Έχετε
συνειδητοποιήσει ότι η γενιά που τα έκανε όλα αυτά, ποτέ δεν λογοδότησε
στα σοβαρά για ό,τι έγινε τότε, καταντώντας την ελληνική κοινωνία σε
σημείο ηθικά χειρότερο από το σημείο που ήθελαν να την καταντήσουν οι
ξένοι κατακτητές;
Και δεν μιλάω για μια οποιαδήποτε γενιά. Μιλάω για μια γενιά που γνωρίσαμε. Ωραιοποιήσαμε. Αγαπήσαμε ίσως.
Αν
εμείς, η γενιά που είδαμε για πρώτη φορά τον κόσμο την δεκαετία του
'70, δεν έχουμε ιδέα για το τι έγινε μόλις είκοσι χρόνια πριν να
γεννηθούμε - μπορούμε άραγε να απαιτούμε από τη γενιά που σήμερα διανύει
την δεύτερη δεκαετία της ζωή της να γνωρίζει τι σημαίνει "εμφύλιος
σπαραγμός";
Τι
ωριμότητα μπορείς να απαιτήσεις από μια γενιά που θεωρεί ως ιστορική
πραγματικότητα την κάθε εσκεμμένη πολιτική ρητορική, που προβάλλει όπως
θέλει και όποτε θέλει έναν εθνικό σπαραγμό - για τον οποίον ποτέ η
επίσημη Ελλάδα δεν βρήκε το θάρρος να αποδώσει η ίδια, από μόνη της και
με ειλικρίνεια "τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και του Θεού τω Θεώ";
Το Ελληνικό κράτος μετά τον εμφύλιο δεν τόλμησε να ξύσει πληγές.
Δεν τόλμησε να εξετάσει τι έγινε και χωρίστηκε ένας λαός στα δύο.
Δεν τόλμησε να αποδώσει ευθύνες και να ξεκαθαρίσει τα πάντα και επί τόπου, όταν όλα ήταν φρέσκα και ζωντανά στη μνήμη όλων, ποιός τελικά ήταν πραγματικά ιδεολόγος και πατριώτης και ποιός ήταν ο κοινός εγκληματίας, που αιματοκύλησε τη χώρα.
Δεν αποφάσισε να μην αφεθεί κανένα περιθώριο ιδεολογικοποιημένης ωραιοποίησης της τραγωδίας ενός εθνικού αλληλοσπαραγμού.
Αντιθέτως, κουκούλωσε τα πάντα.
Έδωσε άλλοθι στους πάντες (μετεμφυλιακά στους δεξιούς, μεταπολιτευτικά στους αριστερούς) και πάνω σε αυτήν την απέραντη σιωπή, κτίσθηκε με ζηλευτή ευδαιμονία το σημερινό άσχημο πολιτικό οικοδόμημα που σε λίγο θα πέσει και κυριολεκτικά πια, είναι έτοιμο να μας πλακώσει.
Δεν τόλμησε να εξετάσει τι έγινε και χωρίστηκε ένας λαός στα δύο.
Δεν τόλμησε να αποδώσει ευθύνες και να ξεκαθαρίσει τα πάντα και επί τόπου, όταν όλα ήταν φρέσκα και ζωντανά στη μνήμη όλων, ποιός τελικά ήταν πραγματικά ιδεολόγος και πατριώτης και ποιός ήταν ο κοινός εγκληματίας, που αιματοκύλησε τη χώρα.
Δεν αποφάσισε να μην αφεθεί κανένα περιθώριο ιδεολογικοποιημένης ωραιοποίησης της τραγωδίας ενός εθνικού αλληλοσπαραγμού.
Αντιθέτως, κουκούλωσε τα πάντα.
Έδωσε άλλοθι στους πάντες (μετεμφυλιακά στους δεξιούς, μεταπολιτευτικά στους αριστερούς) και πάνω σε αυτήν την απέραντη σιωπή, κτίσθηκε με ζηλευτή ευδαιμονία το σημερινό άσχημο πολιτικό οικοδόμημα που σε λίγο θα πέσει και κυριολεκτικά πια, είναι έτοιμο να μας πλακώσει.
Και
έτσι, εμείς, η δική μας γενιά που γεννήθηκε στη δεκαετία του '70, έμαθε
να κρίνει επιφανειακά την φανερή πια κοινωνική πόλωση, τη στιγμή που
όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά.
Κι ενώ διαισθανόμαστε όλοι μας ότι κάτι θα πρέπει να βρεθεί για να σταματήσει η κατρακύλα, τα σημερινά 20χρονα πορεύονται με ιλιγγιώδεις ταχύτητες στην ατραπό που χάραξε η γενιά των προπαππούδων τους.
Κι ενώ διαισθανόμαστε όλοι μας ότι κάτι θα πρέπει να βρεθεί για να σταματήσει η κατρακύλα, τα σημερινά 20χρονα πορεύονται με ιλιγγιώδεις ταχύτητες στην ατραπό που χάραξε η γενιά των προπαππούδων τους.
Γιατί, επιτέλους ας μη γελιόμαστε :
Τόσο οι αστυνομικοί που ξυλοφόρτωσαν και μετά έπιασαν να παίξουν με το photoshop, όσο και οι ληστές/επαναστάτες που αποφάσισαν να ιδεολογικοποιήσουν άρθρα του κοινού Ποινικού Κώδικα
- στην ίδια γενιά ανήκουν.
Τόσο οι αστυνομικοί που ξυλοφόρτωσαν και μετά έπιασαν να παίξουν με το photoshop, όσο και οι ληστές/επαναστάτες που αποφάσισαν να ιδεολογικοποιήσουν άρθρα του κοινού Ποινικού Κώδικα
- στην ίδια γενιά ανήκουν.
Πολύ αργά, λοιπόν..
STEVENIKO
Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...
